Η πληροφορία που δημοσιοποίησε η New York Times σχετικά με την απόφαση του Τζο Μπάιντεν να ανάψει το «πράσινο φως» στο Κίεβο για χρήση πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς, που σημαίνει πως μπορεί να διεξάγει επιθέσεις σε ρωσικό έδαφος, προκαλεί προβληματισμό για την έκβαση των πραγμάτων. Ιδίως αν συνδυαστεί και με άλλες πληροφορίες που δημοσιεύουν δυτικά μέσα, πως παρόμοια απόφαση έχουν λάβει τόσο το Λονδίνο όσο και το Παρίσι.
Κατ’ αρχάς πρόκειται για μια απόφαση του απερχόμενου Προέδρου των ΗΠΑ, δυο μήνες πριν παραδώσει την εξουσία στον εκλεγμένο Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ, η οποία φαίνεται πως έχει από πίσω της πολύ παρασκήνιο. Ακόμα και το σκεπτικό της, σύμφωνα με τους αξιωματούχους που επικαλούνται οι NYT, ότι πρόκειται για κίνηση υποστήριξης των ουκρανικών δυνάμεων έναντι των ρωσικών αλλά και των βορειοκορεατικών στρατευμάτων στην περιοχή του Κουρσκ, δείχνει πως διεξάγεται προσπάθεια από το βαθύ αμερικανικό κράτος ώστε να αιτιολογηθεί αυτή η ενέργεια στους Αμερικανούς πολίτες ως επιβεβλημένη.
Συμπεριλαμβάνοντας τον “μπαμπούλα” της Βόρειας Κορέας στο κάδρο του ρωσοουκρανικού πολέμου διευκολύνεται η αλλαγή στάσης της Ουάσιγκτον στο συγκεκριμένο ζήτημα, όταν επί σειρά μηνών ο Μπάιντεν, κατόπιν υποδείξεων του Πενταγώνου, δεν έδινε την άδεια για τη χρήση αμερικανικών πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς. Ιδίως όταν ο Βλ. Πούτιν έχει ξεκαθαρίσει πως μια τέτοια ενέργεια θα σήμαινε πως “οι χώρες του ΝΑΤΟ βρίσκονται σε πόλεμο με τη Ρωσία”.
Τώρα αιφνιδιαστικά, και έχοντας ουσιαστικά απολέσει και τη νομιμοποίηση για μια τέτοια απόφαση αφού υπάρχει νέος εκλεγμένος Πρόεδρος στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο απερχόμενος Μπάιντεν αποφασίζει να ρίξει “λάδι στη φωτιά” πριν εγκαταλείψει τον Λευκό Οίκο, αντιμετωπίζοντας μάλιστα και τις αντιδράσεις αρκετών συμβούλων του αλλά και μελών της κυβέρνησης του που ολοκληρώνει τη θητεία της.
Η Ευρώπη στα δυο
Εν αναμονή της αντίδρασης Τραμπ στην απόφαση Μπάιντεν, υπάρχει και το ευρωπαϊκό σκέλος της επιχειρούμενης επιθετικής ενέργειας σε βάρος της Ρωσίας. Βρετανία και Γαλλία φέρονται να έχουν συμφωνήσει, μετά την Ουάσιγκτον, με τη σειρά τους στη χρήση πυραύλων Storm Shadow και SCALP (με βεληνεκές 150 μιλίων), τους οποίους έχουν προμηθεύσει, σε μικρές ποσότητες, το Κίεβο. Λονδίνο και Παρίσι “κρύβονταν” πίσω από την απροθυμία της Ουάσιγκτον για κλιμάκωση του πολέμου τους τελευταίους μήνες, ωστόσο η απόφαση Μπάιντεν τους αναγκάζει να συμμετάσχουν στο “άνοιγμα της πόρτας του φρενοκομείου”.
Κι αν στο Λονδίνο είναι διάχυτο και διαχρονικό το αντιρωσικό μένος, στο Παρίσι είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Όμως ο Μακρόν, που έχει ταχθεί υπέρ της συνέχισης της υποστήριξης της Ουκρανίας, βλέπει πως μέσα από μια σκληρή θέση κατά της Ρωσίας και ενισχύοντας το Κίεβο, μπορεί να ξεπεράσει τα εσωτερικά πολιτικά προβλήματα αλλά και να αναβαθμίσει τον ευρωπαϊκό ρόλο του απέναντι στο Βερολίνο. Κόβοντας τον γαλλογερμανικό άξονα, συναντήθηκε προ ημερών με τον Στάρμερ στο Παρίσι και επαναβεβαίωσαν την πρόθεση τους για στήριξη στον Ζελένσκι μέχρι τέλους, λίγα 24ωρα μετά την ήττα των Δημοκρατικών στις ΗΠΑ και την αλλαγή στάσης της Αμερικής στον πόλεμο.
Η κίνηση του Παρισιού έρχεται ως απάντηση στην επικοινωνία Σολτς-Πούτιν και κόβει πλέον την Ε.Ε. στα δυο σχετικά με το Ουκρανικό. Με τη Γερμανία και τους δορυφόρους της να αρχίζουν να γυρίζουν την πλάτη στην κοστοβόρα και διαρκώς επιδεινούμενη στήριξη στο Κίεβο, η Γαλλία μένει μόνη της ουσιαστικά από τις πλούσιες ευρωπαϊκές χώρες να προσφέρει διαρκώς χρήμα και αμυντικό εξοπλισμό την Ουκρανία.
Ώρα να αλλάξει στάση ο Μητσοτάκης
Και φτάνουμε στα καθ’ ημάς και στο ποια στάση πρέπει να κρατήσει η Αθήνα σε αυτό το άκρως επικίνδυνο παιχνίδι που παίζεται. Ο Κ. Μητσοτάκης έχει αποφασίσει προ καιρού να στρέψει το βλέμμα στις ΗΠΑ και να αναζητήσει εκεί τον ισχυρό σύμμαχο που θα βοηθήσει τις εθνικές υποθέσεις. Το έκανε με συνέπεια μέχρι παρεξήγησης το προηγούμενο διάστημα, υποστήριξε κόντρα στο κοινό λαϊκό αίσθημα τις θέσεις της Ουάσιγκτον και προσέτρεξε με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο τον Ζελένσκι, διοργανώνοντας του διασκέψεις, κάνοντας λόμπινγκ υπέρ του και βέβαια στέλνοντας του από καλάσνικοφ μέχρι τεθωρακισμένα. Τότε το επιχείρημα ήταν πως στεκόμασταν στη σωστή πλευρά της Ιστορίας, στο πλευρό των συμμάχων μας, του ΝΑΤΟ, των Βρυξελλών και της Ουάσιγκτον.
Τώρα, όμως, τα πόστα άλλαξαν. Ο Μπάιντεν προχωρά σε μια απονενοημένη κίνηση, που μπορεί να φέρει τον κόσμο στο χείλος της αβύσσου αλλά και τη χώρα του σε άνευ προηγουμένου κρίση, την ώρα που ο Τραμπ επανακάμπτει πανίσχυρος. Ενώ η αδύναμη και παραζαλισμένη Ευρώπη είναι πλέον διχασμένη και σε επίπεδο ηγέτιδων δυνάμεων.
Τώρα καλείται ο κ. Μητσοτάκης να δει ποια είναι η σωστή πλευρά της Ιστορίας.
Στο θέμα της woke ατζένας διαπίστωσε πως χθες είχε άδικο και σήμερα έχει δίκιο, φωνάζοντας “απεταξάμην” της “τυραννίας των μειονοτήτων”, μη φοβούμενος να χαρακτηριστεί υπέρ της πατριαρχίας ή ακόμα και φασίστας. Τώρα είναι η ώρα να το κάνει αυτό και στο θέμα του ουκρανικού. Να κρατήσει σταθερή την πυξίδα προς την Ουάσιγκτον στη νέα σελίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, αίροντας την άνευ όρων στήριξη στο καθεστώς Ζελένσκι και προσαρμόζοντας την ελληνική διπλωματία σε μια ουσιαστική δύναμη ειρήνευσης στην περιοχή. Να διαχωρίσει τη θέση του από τους πολεμοκάπηλους που μειώνονται συνεχώς και διαδραματίσει ρόλο ειρηνοποιού.
Αλλιώς κινδυνεύουμε να μείνουμε με τους λίγους στην Ευρώπη που συνεχίζουν να στηρίζουν το ανδρείκελο της Ουκρανίας, όταν όλοι επαναπροσδιορίζουν τη στάση τους, ιδίως μετά την επικίνδυνη κλιμάκωση της κατάστασης που παρασέρνει όλο τον πλανήτη ο γερό Τζό, λίγο πριν το πολιτικό τέλος του.
0 Σχόλια