Του Tyler Cowen
Το παράδοξο το οποίο ορίζει επί του παρόντος τόσο την οικονομία των ΗΠΑ όσο και την παγκόσμια οικονομία μπορεί να περιγραφεί κάπως έτσι: εάν οι επιχειρηματικές δραστηριότητες βαίνουν μέτρια, γιατί οι επιχειρήσεις συνεχίζουν να προσλαμβάνουν περισσότερους εργαζομένους;
Κι αν οι εργαζόμενοι στις ΗΠΑ παράγουν λιγότερα, γιατί οι εργοδότες θέλουν και προσλαμβάνουν περισσότερους;
Φαίνεται να υπάρχει κάποια σοβαρή ανωμαλία στα δεδομένα. Η μετρήσιμη ανάπτυξη είναι φτωχή, ωστόσο η αγορά εργασίας συνεχίζει να αναπτύσσεται. Υπάρχει και μια κρίση παραγωγικότητας, τουλάχιστον σύμφωνα με τις συνήθεις μετρήσεις, με την ετήσια αύξησή της να είναι αρνητική για πέντε συνεχόμενα τρίμηνα.
Κρίση ηθικού
Υπάρχει ένας τρόπος να κατανοήσουμε αυτά τα αντικρουόμενα σήματα: οι εργαζόμενοι έχουν υποστεί μια σοβαρή κρίση ηθικού από την πανδημία - και πραγματικά κάνουν λιγότερα. Έτσι, οι επιχειρήσεις, με τη σειρά τους, πρέπει να προσλάβουν περισσότερους ανθρώπους για να κρατήσουν σταθερή την παραγωγή.
Ταιριάζει αυτή η υπόθεση με τα συγκεκριμένα οικονομικά σήματα; Με τον πληθωρισμό να βρίσκεται ακόμη στο εύρος του 5%, η αργή οικονομική ανάπτυξη δεν μπορεί να οφείλεται στην ανεπαρκή συνολική ζήτηση. Πιθανότατα, οφείλεται σε ζητήματα από την πλευρά της προσφοράς και της παραγωγικότητας. Η μεγαλύτερη φυσική καταστροφή της τελευταίας μισής δεκαετίας ήταν ο Covid, ο οποίος έβλαψε και βλάπτει όχι το κεφάλαιο αλλά την εργασία - δηλαδή είτε την υγεία των εργαζομένων είτε το ηθικό τους.
Μερικοί εργαζόμενοι εξακολουθούν να υποφέρουν από Long Covid. Ωστόσο, η επιβράδυνση της παραγωγικότητας είναι πιο διαδεδομένη. Θα μπορούσε μέρος της εξήγησης να είναι η ευρύτερη υιοθέτηση της επιλογής της εργασίας από το σπίτι; Γνωρίζω ότι υπάρχουν μελέτες οι οποίες αποφαίνονται ότι η εργασία από το σπίτι αυξάνει την παραγωγικότητα, ωστόσο ακόμη και ο συντάκτης μιας από τις πιο ευρέως αναφερόμενες εργασίες σημειώνει ότι απαιτείται περισσότερη έρευνα και ότι πολλά εξαρτώνται από το πόσο καλά είναι οργανωμένη η διευθέτηση. Εν τω μεταξύ, η Αμερική βιώνει μια κρίση ψυχικής υγείας, η οποία αναμφισβήτητα επιδεινώθηκε τόσο από το άγχος του Covid όσο και από τα συνοδευτικά lockdown.
Το αίνιγμα με την παραγωγικότητα
Το ερώτημα σχετικά με την παραγωγικότητα είναι ακόμη πιο μπερδεμένο. Εάν η παραγωγικότητα των εργαζομένων είναι χαμηλή, γιατί να συνεχίζει κανείς τις προσλήψεις; Το κλειδί μπορεί να είναι να μην εξετάσουμε τη συνολική παραγωγικότητα, αλλά την παραγωγικότητα ανά ώρα - και όχι ανά ονομαστική ώρα, αλλά ανά ώρα πραγματικής εργασίας.
Παραδέχομαι ότι δεν υπάρχει κανένα μέτρο παραγωγικότητας ανά ώρα εργασίας (ο επίσημος αριθμός, ο οποίος επίσης δεν βρίσκεται "στα πάνω του", μετρά την παραγωγικότητα ανά ονομαστική ώρα εργασίας). Ωστόσο, εάν ο μέσος υπάλληλος γραφείου αφιερώνει μόνο δύο έως τρεις ώρες την ημέρα σε πραγματική εργασία - και δεν είναι απίθανο - τότε υπάρχει μεγάλη χαλάρωση μέσα στην ημέρα του εργαζόμενου, ειδικά εάν εργάζεται από το σπίτι.
Επομένως, θεωρήστε την παρακάτω απόπειρα σκέψης ως πιθανή εξήγηση: είστε διευθυντής και έχετε παρατηρήσει ότι οι νεοπροσλαμβανόμενοι τείνουν να είναι πιο ενθουσιώδεις και σκληρά εργαζόμενοι από τους παλαιότερους υπαλλήλους. Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία - και αυτό είναι όλο - αποφασίζετε να προσλάβετε περισσότερους συμβασιούχους για καλά προσδιορισμένα, βραχυπρόθεσμα εργασιακά καθήκοντα. Εν τω μεταξύ, διπλασιάζετε τις προσπάθειές σας για να φέρετε τους εργαζόμενους πίσω στο γραφείο.
Επιστροφή (;) στην κανονικότητα
Υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι αυτό συμβαίνει. Η Meta, για παράδειγμα, απαιτεί τώρα από τους (μη απομακρυσμένους) εργαζομένους της να έρχονται στο γραφείο τρεις ημέρες την εβδομάδα, ξεκινώντας από τον Σεπτέμβριο. Τελικά, καθώς αυτές και άλλες προσαρμογές ριζώνουν, θα πρέπει να υπάρξει επιστροφή σε πιο φυσιολογικά πρότυπα στην αγορά εργασίας και στα μεγέθη της οικονομικής ανάπτυξης.
Ιδωμένο μέσα από μια οικονομική οπτική γωνία, είναι αρκετά μπερδεμένο γιατί δεν υπάρχουν περισσότερα κέρδη μέσα από μια ανταλλακτική διαδικασία. Δηλαδή, οι εργαζόμενοι να συμφωνήσουν να καταβάλουν περισσότερη προσπάθεια και οι εργοδότες να συμφωνήσουν να τους πληρώσουν καλύτερα. Αυτή είναι μια τάση που πρέπει να αναμένεται - ωστόσο η δουλειά από το σπίτι δυσχεραίνει την παρακολούθηση. Η τεχνητή νοημοσύνη θα ξεκινήσει επίσης κάποια στιγμή να παίζει σημαντικό ρόλο και οι εργαζόμενοι οι οποίοι δεν θα αποδίδουν επαρκώς πιθανόν να βρεθούν αντιμέτωποι με μια προδιαγεγραμμένη μοίρα. Προς το παρόν, πάντως, η οικονομία έχει "κολλήσει" στην τρέχουσα επιβράδυνση της παραγωγικότητας.
Στον βαθμό που η απόδοση όπως μεταφράζεται σε παραγωγικότητα παραμένει φτωχή, είναι πιο δύσκολο για τη Fed να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό. Στον βαθμό που η αγορά εργασίας παραμένει ισχυρή, από την άλλη πλευρά, και κάπως "θωρακισμένη" έναντι της νομισματικής σύσφιξης της Fed, εξηγείται πιο εύκολα το γιατί η οικονομία των ΗΠΑ δεν έχει εισέλθει ακόμη σε ύφεση.
Αυτό δεν αποτελεί ζήτημα μόνο για τις ΗΠΑ. Η Γερμανία αναφέρει σημαντικές ελλείψεις εργατικού δυναμικού, τόσο σε τομείς υψηλής όσο και σε τομείς χαμηλότερης ειδίκευσης. Ωστόσο, την ίδια στιγμή η Γερμανία έχει εισέλθει σε μια "τεχνική ύφεση", με χαμηλή ή και μηδενική οικονομική ανάπτυξη. Και πάλι, εάν το ΑΕΠ παραμένει έστω σταθερό, πώς μπορούν αυτές οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού να είναι πραγματικές; Στην Τσεχία, ο συνδυασμός φτωχής ανάπτυξης και ισχυρής αγοράς εργασίας είναι ακόμη πιο ακραίος.
Λίγα πράγματα είναι σίγουρα στα μακροοικονομικά. Αξίζει όμως να εξεταστεί το ενδεχόμενο - τουλάχιστον για μικρό χρονικό διάστημα - να έχουμε εισέλθει σε έναν νέο, ταραχώδη κόσμο στον οποίο οι παλιές αλληλουχίες να μην ισχύουν πλέον.
0 Σχόλια