Καλημέρες με μαυρισμένη ψυχή
Απλά καταθέτω σκέψεις
Η χώρα μας έκανε επιλογές.
Αποτυχημένους φράχτες (οπως αυτόν του Τραμπ), και συγκεκριμένη μεταναστευτική πολιτική.
Επίσης ο λαός μας έκανε και αυτός τις πολιτικές επιλογές του.
Μία πολιτική που το κράτος αδυνατεί να στηρίξει.
Σαν να πηγαίνεις σε επιθετικό πόλεμο χωρίς να έχεις στρατό.
Ζούμε την αποτυχία των επιλογών μας.
Και ως γνήσιοι Νεοέλληνες το ρίχνουμε στους ξένους και στην κακή μας τύχη.
Από την εποχή των μνημονίων μεχρι σήμερα.
Και δεν καθόμαστε να διαλογιστούμε το πως οι επιλογες μας μας οδήγησαν στο σήμερα..
Και θα στηρίζουμε τις επιλογές μας μέχρι να σβήσει αυτή η Χώρα από τον Χάρτη.
Είμαστε χώρα ενταγμένη στο ΝΑΤΟ. Από επιλογή της Τιμημένης Δεξιάς. Οι φίλοι μας Αμερικάνοι βοήθησαν ωστε να μην επικρατήσουν οι Φιλορώσοι κατά τον εμφύλιο, όπως και μας βοηθησαν στον αντικομμουνιστικό αγώνα, υποστηρίζοντας την Χούντα.
Καλώς ή κακώς ετσι εχει.
Εδώ και 70 χρονια τα συμφέροντά μας ειναι ταυτισμενα με αυτά του ΝΑΤΟ.
Μπορεί κάποιοι να αντιπαθούσαν και να αντιπαθούν το ΝΑΤΟ (και εγώ μαζί τους) , αλλά το συμφερον μίας χώρας δεν εξαρτάται από τα συναισθήματα ορισμένων πολιτών.
Όταν στο παρελθόν, η Ρωσία ήταν ορκισμένος εχθρός ήταν καλά. Τώρα πρέπει (για μερικούς) πρέπει να είναι φίλη μας. Γιατί μου θυμίζει Όργουελ αυτό;
Στην Κύπρο τα βάζουμε (ορθώς) με τον καταπατητή Τούρκο που επικαλείται τα δικαιώματα της Τουρκόφωνης κοινότητας, αλλά στην Ουκρανία υποστηρίζουμε τον καταπατητή που επικαλειται τα δικαιώματα της Ρωσόφωνης κοινότητας.
Τελικά διαλέξτε. Μπορεί κάποιος να μπουκαρει σε μία χώρα για να στηρίξει μία κοινότητα ή όχι; και τι θα κάνατε αν είσασταν στην θέση του Ζελένσκι; θα δίνατε στον εχθρό τον τόπο σας;
0 Σχόλια