Πόσο ακόμη θα ανεχόμαστε να ξεφτιλίζουν την Επίδαυρο;

 

Τη δική του εκδοχή για το έργο, «Μήδεια» παρουσίασε στην Επίδαυρο, ο Γερμανός σκηνοθέτης Φρανκ Κάστορφ και προκάλεσε

Μετά τις «Σφήκες» που διασκεύασε η Λένα Κιτσοπούλου, «ανέβηκε» στην Επίδαυρο η διασκευή του Φρανκ Κάστορφ για τη «Μήδεια» και προκλήθηκαν αντιδράσεις στα social media και όχι μόνο.

Η παράσταση παρουσιάστηκε στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου στις 21 και 22 Ιουλίου με πρωταγωνιστές τους: Μαρία Ναυπλιώτου, Ευδοκία Ρουμελιώτη, Στεφανία Γουλιώτη, Σοφία Κόκκαλη, Αγγελική Παπούλια, Νίκο Ψαρρά, Αινεία Τσαμάτη και Νικόλα Χανακούλα.

Γρήγορα το αντίστοιχο hashtag ανέβηκε στις πρώτες θέσεις στο twitter και τα σχόλια ήταν πολλά και αρνητικά.

«Βροχή» τα αρνητικά σχόλια – «Πόσο ακόμη θα ανέχεστε αυτή την ξεφτίλα στην Επίδαυρο;»

Σπύρος Μπιμπίλας: Υποκλινομαι στους σπουδαίους μας συναδέλφους γι’ αυτό που απέδωσαν με τόσο ψυχικό σθένος 

 Ο ηθοποιός και πρόεδρος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, Σπύρος Μπιμπίλας τοποθετήθηκε επί του θέματος, όπως είχε χάνει και με την παράσταση «Σφήκες» της Λένας Κιτσοπούλου που προκάλεσε αντιδράσεις. 

 Στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instragram, ο Σπύρος Μπιμπίλας έγραψε χαρακτηριστικά: «Η πρώτη μας κάθοδος για φέτος στην λατρεμένη Επίδαυρο! 

Mαζι με αγαπημένους φίλους. Ευθύμη Χρήστου, Δημήτρη Φωτοπουλο και Ελένη Λευθεριωτη. Κατ αρχάς χαίρω άκρας υγείας γιατί κάποιος από βλακεία ίσως κυκλοφόρησε στο fb μια περίεργη φήμη περί της υγείας μου κ δέχομαι σωρεία τηλεφωνημάτων.. 

ΕΠΙΔΑΥΡΟΣ..οι παραστάσεις διαδέχονται η μία την άλλη και το κοινό πια δεν δέχεται εύκολα νεωτερισμούς και ακραία πειράγματα έργων.. Παρακολουθήσαμε μια άκρως ενδιαφέρουσα παράσταση με εκπληκτικές ερμηνείες ηθοποιών που όμως και πάλι δίχασε το κοινό που φωνάζοντας έφευγε με αποδοκιμασίες καθ’ όλη την διάρκεια της πάνω από 3 ώρες εκδοχή της Μήδειας όχι του Ευριπίδη ευτυχώς. 

Αν με την τέχνη μας προκαλούμε τόσο το κοινό και πέτυχουμε αυτό να μην θέλει να ξαναδεί θέατρο, τότε εμείς οι καλλιτέχνες δεν έχουμε πετύχει το στόχο μας να κάνουμε τον κόσμο να νοιωθει απαραίτητο το θέατρο και να/διδασκεται απο αυτό. 

Εδώ είχαμε θέατρο όπου μεταβλήθηκε το έργο σε έργο δωματίου, γιατί οι 2 ώρες περίπου παίχτηκαν σε πολύ κλειστό χώρο πίσω από την σκηνή κι εμείς το παρακολουθούσαμε από γιγαντοοθόνη , πράγμα που ίσως μπορούσαμε κι από τα σπίτια μας να κάνουμε. 

Τα δήθεν δυσφημιστικά για παγκόσμιο αναψυκτικό και για μεγάλο γαλλικό οίκο μόδας εν ειδει καταδίκης του καπιταλισμού κατέληγαν να γίνονται μαύρη διαφήμιση κι όλοι απορούσαν πόσα μπορεί να άρπαξαν κάποιοι. 

Εύλογες απορίες, που όμως όταν συμβαίνουν στον αρχαίο ιερό χώρο του Διονύσου προκαλούν ανησυχία. 

Ένα μεγάλο μέρος του κοινού όμως παραληρούσε αφού του άρεσε η παράσταση. 

 Θα πω ότι παρά το ότι έφθασα κουρασμένος και παρά την μεγάλη διάρκεια η καλοκουρδισμενη αυτή δημιουργία του Γερμανού σκηνοθέτη Καστορφ με κράτησε σε εγρήγορση εξ αιτίας των σπουδαίων ερμηνειών, των υψηλών κρεσέντο, του εξοργισμου κάποιες φορές από ακρότητες που ακούστηκαν η περίεργες παρεμβολές. Το ανελέητο σκουπιδαριό του σκηνικού μου θύμιζε τους δυστοπικους χώρους όπου στοιβάζονται οι κατατρεγμενοι πρόσφυγες ανά τον κόσμο και μετα αφού φύγουν μένει το αποτύπωμα των σκουπιδιών τους στην έρημη γη. 

Υποκλινομαι στους σπουδαίους μας συναδέλφους γι αυτό που απέδωσαν με τόσο ψυχικό σθένος. Και μια παρατήρηση για το κοινό.. 

Φεύγοντας πολλοί ορμώμενοι ίσως από το σκηνικό άφηναν τα πλαστικά μπουκαλάκια τους θρασυτατα στις κερκίδες!!! Κάτι για πολιτισμό άκουσαν; Κάτι για ανακύκλωση υλικών ίσως; Περιμένουν δούλους να τα μαζέψουν; Πόση ντροπή …»