”Των οικιών ημών εμπιμπραμένων, ημείς άδομεν” (Ενώ τα σπίτια μας καίγονται, εμείς τραγουδάμε)

Τέλος! Ας το πάρουμε απόφαση!

Έπιασε φωτιά; 

Θα περιμένουμε να καεί και το παραμικρό πουρνάρι ώστε να σβήσει μόνη της…

Γράφει ο Θοδωρής Τσέλας

Φταίει η εκπαίδευση των ανθρώπων;

Φταίει η οργάνωση; 

Φταίνε που δεν έχουμε τελικά επαρκή εναέρια πυροσβεστικά μέσα;

Φταίει το συντονιστικό;

Οι αξιωματικοί που έχει αποδειχθεί πως παίζουν παιχνίδια ο ένας στον άλλον;

Φταίει το κράτος;

Η κυβέρνηση;

Που χάσαμε τους δασοφύλακες;

Φταίμε εμείς, φταίει και ο Χατζηπετρής;

Δεν ξέρω αλήθεια!

Δεν είναι ώρα για κουβέντες, λένε!

Τώρα πολεμάμε, λένε!

Συμφωνώ!

Έτσι όμως υπεκφεύγουμε και τελικά δεν την κάνουμε ποτέ αυτή την κουβέντα!

Αλλά κάτι φταίει, που τρεις μέρες τώρα βλέπουμε να καίγεται το σύμπαν!

Κάποιος ή κάποιοι δεν έπρεπε να βρίσκονται εκεί που βρίσκονται και όσο βρίσκονται ζημιά κάνουν; Προφανώς! 

Είτε δίνουν λάθος εντολές, είτε φλερτάρουν με την εξουσία και δεν απαιτούν μέσα, είτε δεν επικαιροποιούν τα σχέδια! Το μοντέλο δασοπροστασίας που δοκιμάστηκε τα τελευταία 25 χρόνια αποδείχθηκε ανεπαρκές και αναποτελεσματικό και πρέπει να δημιουργηθεί ένας ενιαίος φορέας πρόληψης πυρκαγιών και αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων.

Μένουμε λοιπόν στην αυτοθυσία των παιδιών, εποχικών και μόνιμων που πέφτουν στο καθήκον ταλαιπωρημένοι και ευτυχως ως τώρα δεν είχαμε θύματα κάποιον απο οσους επιχειρούν κατάκοποι.

3η ημέρα και απλά κοιτάμε, και προσευχόμαστε να φυσήξει αλλιώς, μπας και σωθεί τίποτε γιατί η ετοιμότητα του κράτους έμεινε (πάλι) στα χαρτιά...