Τέχνη θα υποστηρίξουν κάποιοι θεατρόφιλοι.
Μήπως χάνεται, όμως, ο Σοφοκλής, μήπως χάνεται η αρχαία Ελλάδα, μήπως χάνονται οι ενδυμασίες, μήπως χάνονται τα πρόσωπα της τραγωδίας, μήπως χάνεται εν τέλει και το νόημα;
Το κοινό "τρώει" ο, τι του "σερβίρουν".
Πηγαίνει στο θέατρο για να διασκεδάσει, να ωφεληθεί, να εντυπωσιαστεί.
Μήπως θα έπρεπε οι σκηνοθέτες να πάρουν και την γνώμη του κοινού;
Ώστε μαζί με τις ιλαροτραγωδίες τους να παίζονται και τα έργα των αρχαίων Ελλήνων ποιητών - τραγωδίες, κωμωδίες και το ένα μόνο διασωθέν σατυρικό δράμα - με αρχαιοπρεπείς ενδυμασίες και όχι με "κοστούμια" και "γραβάτες";
Καλή η αφαιρετική και η προσθετική φαντασία, φυσικά. Είναι δεδομένη ακόμη και στην προσωπική συνομιλία. Οι ενδυμασίες, όμως, μεταφέρουν άμεσα τον θεατή στο αρχαίο ελληνικό περιβάλλον. Φαντάζεται κάποιος έναν Οθέλλο ή έναν Άμλετ με σιδερωμένο κοστούμι και γραβάτα;
Γιατί αυτή η συνεχιζόμενη εδώ και πολλά χρόνια ύβρις προς το αρχαίο ελληνικό θέατρο; Και πού μάλιστα; Στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου!
Υπήρξαν μεν - ενδυματολογικά - και εξαίρετες εμφανίσεις, σπανιώτατα, όμως, δε.
0 Σχόλια