Οι χώρες μας, Ελλάδα και Κύπρος, τις τελευταίες 10ετίες δοκιμάζονται από επάλληλες εξωγενείς κρίσεις που αλληλεπιδρούν με τα συσσωρευμένα χρόνια προβλήματα και λειτουργούν με διαφορετικούς χρονισμούς.
Οι εθνικές κοινωνίες, οι πολίτες δηλαδή, ως άτομα και ως ομάδες, βρίσκονται εκτεθειμένοι στην διαρκή ανασφάλεια και αβεβαιότητα του σήμερα, του αύριο και του ορατού μέλλοντος.
Δυστυχώς για όλους μας, η κρίσιμη περίοδος έκτακτης ανάγκης έχει μετατραπεί σε κανονικότητα. Αυτό, εκτός άλλων επιπτώσεων (οικονομικών, κοινωνικών, πολιτικών), αποτελεί ασήκωτο ψυχικό φορτίο και θέτει σε άμεσο κίνδυνο την ανθεκτικότητα ατομικά και συλλογικά.
Οι κυβερνήσεις και οι επιχειρήσεις τα έχουν χαμένα, δεν μπορούν να χαράξουν στρατηγική ανάκαμψης, γι’ αυτό και δέχονται χτυπήματα απανωτά και οι κρίσεις διαδέχονται η μία την άλλη.
Όμως η κατάσταση αυτή λειτουργεί συσσωρευτικά για τις επιχειρήσεις, για τις κοινωνίες και τις κυβερνήσεις και τα τελευταία χρόνια έχει αναδείξει σε πολύ μεγάλο βαθμό την δυσπιστία των πολιτών, των εργαζομένων και των ψηφοφόρων στις ηγεσίες τους.
Ποτέ άλλοτε λοιπόν, δεν ήταν τόσο αναγκαία η εκπαίδευση στα ανώτερα και ανώτατα στελέχη κυβερνήσεων, επιχειρήσεων, οργανισμών, εταιρειών και ομάδων στις δεξιότητες ηγεσίας και διαχείρισης κρίσεων, όσο σήμερα.
Πρόκειται για μια αναγκαιότητα που καθορίζει την επιβίωση μιας μικρής εταιρείας, μιας μεγάλης επιχείρησης, ενός οργανισμού ή μιας επιχειρησιακής ομάδας στελεχών, είτε πολιτικής, είτε στρατιωτικής, είτε κοινωνικής.
Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις και οι διεθνείς οργανισμοί, έχουν εντάξει ως υποχρεωτική την εκπαίδευση στην ηγεσία και στην διαχείριση κρίσεων, για όλα τα στελέχη τους σε θέσεις ευθύνης και θέσεις αυξημένης ευθύνης. Σήμερα, οι προκλήσεις είναι καθημερινές, οι κίνδυνοι έχουν αυξηθεί και ο ανταγωνισμός έγινε ασυγκράτητος.
Η παγκοσμιοποίηση σαρώνει κάθε αδύναμη δομή που δεν μετασχηματίζεται, δεν επικαιροποιείται και δεν προπορεύεται. Σε όλα τα μοντέλα και χώρους εργασίας, σε όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων, τα στελέχη έχουν την ανάγκη ενός χαρισματικού ΗΓΕΤΗ που θα τους εμπνέει και θα τους καθοδηγεί, που θα τους σέβεται και θα τους ενώνει καθημερινά, αλλά και στα δύσκολα.
Έτσι, αυτοί θα προχωρούν δυναμικά και δημιουργικά, όταν οι άλλοι θα έχουν παγώσει από το αιφνίδιο που εκδηλώθηκε και τους βρήκε απροετοίμαστους.
0 Σχόλια