Μόνιμη επωδός της Δύσης, αναφορικά με το φλέγον ζήτημα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία, είναι το αναφαίρετο δικαίωμα της τελευταίας στην αυτοδιάθεση.
Κανένας δηλαδή δεν έχει το δικαίωμα να απαγορεύσει ή να υπαγορεύσει σε ένα ανεξάρτητο και κυρίαρχο κράτος με ποιους θα συνεργαστεί, σε ποιες διεθνείς πολιτικές οντότητες και συμμαχίες θα ενταχθεί και με ποιον τρόπο θα εξοπλίσει το στρατό της.
Συνακόλουθα, ο τρόπος που αιτιολόγησε την απόφασή της να εισβάλει η Ρωσία στη γειτονική της χώρα, επικαλούμενη την αποδεδειγμένη πρόθεση του Ζελένσκι να εντάξει την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ, να αναπτύξει ΝΑΤΟικές βάσεις στα ρωσο-ουκρανικά σύνορα και να εξοπλίσει τη χώρα του με πυρηνικά όπλα, καταδικάστηκε απερίφραστα. Η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να πράξει όπως θέλει και σε κανέναν να μη δώσει λογαριασμό, γιατί αυτό επιτάσσει το Διεθνές Δίκαιο, μας βομβαρδίζουν τόσες εβδομάδες οι προπαγανδιστικές μηχανές της Δύσης.
Ως εδώ καλά.
Τα Νησιά του Σολομώντα είναι ένα μικρό νησιωτικό κράτος, με έκταση μόλις 28.400 τχλμ και πληθυσμό λίγο περισσότερο από μισό εκατομμύριο ψυχές.
Οι περισσότεροι Έλληνες μάλλον αγνοούν την ύπαρξή του. Ανήκει γεωγραφικά στη Μελανησία, ένα μεγαλύτερο συγκρότημα νησιών στην Ωκεανία. Η οικονομία του κράτους στηρίζεται κυρίως στην αγροτική παραγωγή και στην αλιεία. Ο τουρισμός εμφανίζει ανοδική τάση, αλλά περιορίζεται προς το παρόν από την έλλειψη υποδομών.
Η χώρα γενικά ανήκει στα φτωχά κράτη της υφηλίου, με κατά κεφαλήν εισόδημα περίπου 600 δολάρια.
Ωστόσο, όσο φτωχή είναι η χώρα οικονομικά, τόσο σημαντική είναι η στρατηγική της θέση.
Όπως μπορεί να δει κάποιος στο χάρτη, η χώρα βρίσκεται στο ανατολικότερο άκρο της Ωκεανίας, και ελέγχει τις υδάτινες οδούς εισόδου προς την βορειοανατολική Αυστραλία.
Πριν λίγες ημέρες, τα Νησιά του Σολομώντα υπέγραψαν με την Κίνα ένα Σύμφωνο Πολιτικής Συνεργασίας. Το Σύμφωνο περιλάμβανε και όρους στρατιωτικής συνεργασίας.
Η συμφωνία, επιτρέπει στην κυβέρνηση του Πεκίνου, όχι μόνο να χρησιμοποιεί τα λιμάνια των Νησιών για τον πολεμικό της στόλο, αλλά και να αποστείλει στρατό και αστυνομία «για να προστατεύσει τις κινεζικές επενδύσεις» εκεί και «να βοηθήσει σε περίπτωση φυσικών καταστροφών», ενώ επιπρόσθετα αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο μιας κινεζικής στρατιωτικής βάσης στο έδαφός τους, αλλάζοντας ριζικά το status quo στην περιοχή του Ειρηνικού.
Ποια ήταν η αντίδραση της Δύσης;
Η παραπάνω συμφωνία έφερε ακραίες, αντιδημοκρατικές οργισμένες αντιδράσεις. ΗΠΑ, Ιαπωνία, Αυστραλία και Νέα Ζηλανδία αντέδρασαν έντονα, θεωρώντας ότι «ένας ελεύθερος και ανοικτός Ειρηνικός» αντιμετώπιζε «μεγάλους κινδύνους» από αυτή τη συμφωνία. Ο Αυστραλός υπουργός αμύνης Πίτερ Ντάτον, δήλωσε ότι «ασφαλώς και ανησυχούμε από το ενδεχόμενο να τοποθετηθούν στρατιωτικές βάσεις σε απόσταση 2.000 χλμ από τις ακτές μας (!).
Άμεσα, η αμερικανική και αυστραλιανή κυβέρνηση έστειλαν τους πιο υψηλόβαθμους αξιωματούχους τους στο μικρό νησιωτικό κράτος, με επικεφαλής τον υπεύθυνο για την Ασία στο Λευκό Οίκο, Κερτ Κάμπελ, που συναντήθηκαν με τον πρωθυπουργό Μενασέ Σογκαβάρε στην πρωτεύουσα, Χονιάρα. Ήταν μια επίσκεψη απειλών και «προειδοποιήσεων», που όμως έρχονταν μάλλον αργά: η συμφωνία με την Κίνα ανακοινώθηκε αφού υπογράφηκε, προφανώς για να αποφύγουν τις μέγιστες πιέσεις τα Νησιά.
Η Αυστραλία (η οποία για πολλά χρόνια στο παρελθόν, «πρόσφερε» πολιτική υποστήριξη στην μικρή νησιωτική χώρα) δήλωσε εκ των υστέρων ότι, ναι μεν το κάθε κράτος του Ειρηνικού «έχει το δικαίωμα να παίρνει ανεξάρτητες αποφάσεις», αλλά ότι η συγκεκριμένη συμφωνία είναι σε θέση να αποσταθεροποιήσει την ασφάλεια της περιοχής μας».
Η Αυστραλή υπουργός εσωτερικών Κάρεν Άντριους δήλωσε ανερυθρίαστα ότι «σε σχέση με την Κίνα, ο Ειρηνικός Ωκεανός πλησίον της χώρας μας είναι η πίσω μας αυλή, η γειτονιά μας, και είμαστε πολύ αναστατωμένοι από τη δραστηριότητα που λαμβάνει χώρα» Στις 6 Απριλίου δε, η αυστραλιανή βουλή ανακοίνωσε ένα πρόγραμμα 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την αναβάθμιση των πυραυλικών της συστημάτων.
Σε όλους τους παραπάνω αλαλαγμούς, η κινεζική κυβέρνηση απάντησε με έναν μάλλον λιτό τρόπο: «Η συνεργασία σε θέματα ασφάλειας μεταξύ της Κίνας και των Νησιών του Σολομώντα, δύο ανεξάρτητων και κυρίαρχων κρατών, είναι συνεπής προς το Διεθνές Δίκαιο και τη συνήθη διεθνή τακτική»
Το γελοίο όσο και τραγικό του πράγματος είναι εμφανές, δεν χρειάζεται ανάλυση.
Και έρχεται σε μια στιγμή που είναι διαφαινόμενη η νίκη της Μόσχας στην Ουκρανία. Πριν αλέκτωρα φωνήσαι, ούτε δύο μήνες από την ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, το ΝΑΤΟ, που έσκιζε τα ιμάτιά του για το δικαίωμα της Ουκρανίας στην αυτοδιάθεση, τώρα βλέπει «κόκκινες γραμμές» και αιτίες σύγκρουσης στη συνεργασία δύο ανεξαρτήτων κρατών, γιατί το ένα είναι η Κίνα.
Για το ανωτέρω γεγονός, φυσικά δεν ακούσατε ποτέ τίποτε, ούτε θα ακούσετε κάτι από τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης, ούτε από τις μητσοτακικές ιστοσελίδες παραπληροφόρησης που έχουν κατακλύσει τα σόσιαλ μίντια, ούτε από τους ψοφοδεείς υποστηρικτές της επίσημης κυβερνητικής γραμμής, που κάνουν κάθε ημέρα 4-5 αναρτήσεις για το ουκρανικό.
0 Σχόλια