Δύο φωτογραφίες που μας δείχνουν, μέσω της σύγκρισης, γιατί η Χαλκίδα δεν έχει αναπτυχθεί ως σήμερα τουριστικά.
Και ούτε πρόκειται αν δεν αποφασίσουμε να επέμβουμε καίρια και αποφασιστικά σε σημεία της πόλης, κάνοντας τα αξιοθέατα μας πραγματικά άξια θέασης.
Η Αρέθουσα όμως σύμφωνα με τον μύθο γεννήθηκε στη Χαλκίδα και ταυτίστηκε περισσότερο με την πόλη μας! Ξαναδείτε τώρα τις φωτογραφίες. Πως φέρονται στην ιστορία τους οι Ιταλοί (αν και μη δική τους η συγκεκριμένη) και πως φερόμαστε εμείς (που είναι δική μας), αν και «δώσαμε τα φώτα στον κόσμο»...
Η πηγή της Αρέθουσας στη Χαλκίδα
Η πηγή της Αρέθουσας βρίσκεται στην είσοδο της πόλης, στη διασταύρωση που οδηγεί στη Νότια Εύβοια. Μέσα στη πόλη της Χαλκίδας και όμως τόσο άγνωστος στο ευρύ κοινό, ένας ιερός χώρος άρρηκτα συνδεδεμένος με την πόλη και την ιστορία της.
Ετυμολογικά αναλύοντας την ονομασία της πηγής, προέρχεται από το ρήμα αρέθω, που σημαίνει άφθονο αναβλύζον ύδωρ, με ρίζα από το άρδω, ποτίζω, αρδεύω. Σύμφωνα με το γεωγράφο Στράβωνα, στα «Γεωγραφικά» του, τα νερά της Αρέθουσας χάθηκαν ύστερα από μεγάλο σεισμό και επανεμφανίστηκαν σε άλλη θέση, μετά από μερικές μέρες.
Κατά την Ελληνική Μυθολογία η Αρέθουσα είναι νύμφη των πηγών και των δασών, συνοδός της Θεάς Αρτέμιδος, καθώς και θυγατέρα του Νηρέα (εξ ου Νηρηίδα νύμφη) και της Δωρίδας. Σύμφωνα πάντα με την αρχαία Ελληνική μυθολογία, η νύμφη Αρέθουσα παρενοχλείτο συνεχώς από τον ποταμό Αλφειό. Για να τη γλιτώσει η θεα Άρτεμις την έκανε ποτάμι και τα νερά της τα μετέφερε στις Συρακούσες. Επειδή όμως η αγάπη του Αλφειού ήταν μεγάλη η θεά Άρτεμις μετέφερε τα νερά του στη Σικελία, όπου ενώθηκαν με τα νερά της Αρέθουσας.
Η όμορφη νύμφη έπαιξε κυρίαρχο ρόλο και η λατρεία της επισκίαζε τις υπόλοιπες λατρείες που υπήρχαν στην πόλη. Οι Χαλκιδείς μάλιστα έδιναν το όνομά της τόσο σε αποικίες που ίδρυαν, όσο και σε πηγές των αποικιών τους στον Ελλαδικό χώρο και εκτός αυτού. Η λατρεία της νύμφης είχε μεταφερθεί στο νησί Ορτυγία από Χαλκιδείς αποίκους. Σε χρησμό που δόθηκε στους Αιγείς οι Χαλκιδείς χαρακτηρίζονται ως «άνδρες θ’ οι πίνουσιν ύδωρ ιερής Αρεθούσης». Όσοι έπιναν από το νερό της Αρέθουσας γινόταν εκλεκτοί και γενναίοι άντρες. Η ανδρεία και η αξιοσύνη των Χαλκιδέων, που κατά την αρχαιότητα είχαν χτίσει την πόλη τους γύρω από την πηγή, λέγεται ότι οφειλόταν ακριβώς στο θαυματουργό νερό της ιερής πηγής. Στο ρεύμα της πηγής, σύμφωνα με τον Αθήναιο, στους «Δειπνοσοφιστές» του, υπήρχαν ιερά ψάρια και χέλια, με χρυσά και αργυρά σκουλαρίκια και άλλα στολίδια, που τρεφόταν από τα σπλάχνα των θυσιαζόμενων ζώων και από τυριά («Εγώ δε εν τη Χαλκίδι Αρεθούσης τεθέαμαι, ίσως δε και υμών οι πλείστοι κεστρείς, χειροήθεις και εγχέλεις ενώτια έχουσας αργυρά και χρυσά, λαμβάνουσας τε και λαμβάνοντας παρά των προσφερόντων τροφάς, τα τε από των ιερειών σπλάχνα και τυρούς χλωρούς»).
Οι πηγές της Αρέθουσας τα τελευταία χρόνια δεν ήταν ορατές μιας και οι καλαμιές και τα ξερόχορτα τις είχαν καλύψει, αφήνοντας τις εγκαταλελειμμένες στην τύχη τους. Ευτυχώς πρόσφατα ο κ. Πάνος Συκιώτης μαζί με άλλους Χαλκιδαίους πήραν την πρωτοβουλία και με εθελοντική εργασία κατάφεραν όχι μόνο να καθαρίσουν το μέρος, αλλά και να τον διαμορφώσουν σε ένα επισκέψιμο χώρο αναψυχής.
Πρόκειται για ένα από τα πιο ωραία και δροσερά μέρη της πόλης της Χαλκίδας, το οποίο μάλιστα κάποτε αποτελούσε και την κύρια υδροδότηση της πόλης της Χαλκίδας, αφού εκεί στεγάζονταν το υδραγωγείο στις Καμάρες. Το νερό των πηγών είναι πόσιμο, αλλά είναι λίγο υφάλμυρο, ενώ μπορεί όποιος θέλει να κολυμπήσει. Πριν χρόνια οι εργάτες του γειτονικού εγκαταλειμμένου πλέον εργοστασίου, επειδή δεν υπήρχαν βρύσες ξεδιψούσαν από τις πηγές της Αρέθουσας.
0 Σχόλια