O Οδυσσέας Ανδρούτσος κατηγορήθηκε σφοδρά για πολλά πράγματα μέχρι και για δειλία, πολλές από τις κατηγορίες που του απεύθυναν ήταν και υπερβολικές και ψεύτικες και εμπαθείς. Ο Τ Λάππας γράφει:
«Δεν μπορεί κανείς ν’ αρνηθεί πως ο Οδυσσέας ήταν ένα φωτεινό μυαλό, ένας άνθρωπος που ξεπερνούσε κατά πολύ την εποχή του».
Ο πιο σφοδρός του κατήγορος του υπήρξε ο Σουρμελής, ένα από τα πολλά εγκλήματα που του καταλογίζει είναι και το πιο κάτω:
«… Ιερέα δε τινά ζώντα κτίζει όρθιον έως ου απέπνευσεν ο δυστυχής, δια να ευχαριστήση με τοιαύτην θυσίαν τον δαίμονά του. Διότι ην άσπονδος εχθρός των ιερωμένων, και τον φόνον αυτών εδόξαζεν οιωνόν αίσιον, ως γνωστόν τούτο πάσι τοις Έλλησιν.
Ιδού δόξα αλλόκοτος! Ιδού μιαρότης εβραϊκή!».
Αυτά τα πράγματα γράφτηκαν πολλά χρόνια μετά το τέλος της Επανάστασης από τον Αθηναίο λόγιο και ιστορικό των Αθηνών Διον Σουρμελή.
Βεβαίως ο Ανδρούτσος ήταν ανελέητος απέναντι στους προσκυνημένους ακόμα και στους παπάδες, όπως με τον αρχιμανδρίτη Παπαναστάση που τον σκότωσε με τα ίδια του τα χέρια.
Το συγκεκριμένο γεγονός συνέβη τον Σεπτέμβριο του 1822. Υπήρχε ένας παπάς που καταγόταν από τη Θήβα και αφού διείσδυε στις τάξεις των Ελλήνων και μάθαινε τις στρατιωτικές ενέργειες που επρόκειτο να αναλάβουν οι Έλληνες, τα πρόδιδε όλα στους Τούρκους. Πολλοί πολεμιστές είχαν χάσει τη ζωή τους από τη προδοσία του παπά. Τον έπιασαν όμως κάποτε και τον παρέδωσαν στον Ανδρούτσο. Εκείνος για παραδειγματισμό και από αγανάκτηση, τον έκτισε όρθιο ενώ ήταν ζωντανός.
Ο στρατηγός Μακρυγιάννης, γνώστης των σκοτεινών παρασκηνίων της εποχής, παραθέτει τι ακριβώς συνέβη. Τα λόγια του αποτελούν τον ακρογωνιαίο λίθο διότι ο Μακρυγιάννης ήταν πολέμιος του Οδυσσέα. Χαρακτηριστικά λέει κατηγορώντας τον Σουρμελή:
«…Βάνει ο Κωλέτης τον Σουρμελή, στενόν φίλον του Γκούρα και της φατρίας τους, και φκιάνει στορίαν και κατηγοράει ασυστόλως τον Δυσσέα, τον οχτρό του Κωλέτη, κι εγκωμιάζει πολύ τον Γκούρα και τους φίλους του…οι φίλοι του στοριογράφου έχουν όνομα, εκείνοι οπού δεν είναι της φατρίας του δεν έχουν όνομα.
Εις ΄ημετέρους’ βάνει τους συντρόφους του και τους δίνει μεριδιον, ή το δίνει όλο εκείνων οπούχουν το όνομα –γένονται και ‘ημέτεροι’. Αφού λέγει δια τον Δυσσέα πλήθος ψευτιές, τον κατηγορεί και διά το χτίσιμο του παπά. Πες και τα αίτια στοριογράφο, και το κοινό είναι κριτής ή υπέρ η κατά. Ένας οπού γένεται πρόδότης εις τους Τούρκους και αφανίζει τόσα παλικάρια –και τον γενναίον αγωνιστή Σκουρτανιώτη τον Θανάση με σαράντα ανθρώπους ποιος τους πρόδωσε εις τους Τούρκους και τους κάψαν όλους σε μιαν εκκλησιά;».
Ο Κάρπος Παπαδόπουλος (από την Αίνο ή την Αδριανούπολη της ανατολικής Θράκης) ο οποίος ήταν ο άτυπος υπασπιστής του Ανδρούτσου και μετέπειτα λοχαγός του τακτικού στρατού και φυσικά θαυμαστής του Οδυσσέα δεν αμφισβητεί το κτίσιμο του ιερέα αλλά υποστηρίζει:
«… ο κτισθείς ιερεύς ήτον, ως και άλλοι, προδότης της πατρίδος, δηλαδή γραμματοκομιστής των Τούρκων και κατάσκοπος των ελληνικών στρατοπέδων, διευθυνόμενος παρά του Ομέρ πασά, φρουράρχου της Εύβοιας… τα πράγματα παρομοίων περιστάσεων θεωρούνται Σουρμελή μου, σχετικώς».
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ
Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 του Σ Καργάκου Εκδόσεις realnews
ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΥΠΕΡ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ ΑΓΩΝΑ ΑΡΧΟΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ ΜΕΧΡΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΣ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ του Διον Σουρμελή εκδόσεις ΠΕΛΕΚΑΝΟΣ
Μακρυγιάννη Απομνημονεύματα, εκδ. Α. Καραβία.
ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ του Τ. Λάππα
ΟΔΥΣΣΕΥΣ ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΚΑΙ Γ ΒΑΡΝΑΚΙΩΤΗΣ του Κάρπου Παπαδόπουλου εκδόσεις Χ. Κοσμαδάκη
* * * *
Αντιγραφή από την ιστοσελίδα ΠΟΙΜΕΝΙΚΟΣ ΑΥΛΟΣ
ΤΟ ΚΤΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΠΑΠΑ
Εικόνα
Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος , προσωπογραφία από τον Κερκυραίο ζωγράφο Κοζή Δεσύλλα,γύρω στο 1870. Μουσείο Μπενάκη.
11
Μου αρέσει!
Σχόλιο
0 σχόλια
Ενεργός
Γράψτε ένα σχόλιο…
0 Σχόλια