Η Ρωσία τώρα πρέπει, και είναι επιτακτική ανάγκη για να αποτρέψει … έναν Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο, να δείξει ότι έχει ακόμα πυρηνικά όπλα
(upd) Οι εξελίξεις στη γεωπολιτική σκηνή είναι πραγματικά εκρηκτικές… και ίσως πιο επικίνδυνες από ποτέ…
Η εκτόξευση του αμερικανικού πυραύλου Minuteman III προκάλεσε οργή στη Ρωσία και οδήγησε στην… εντολή να αρχίσουν άμεσα πυρηνικές δοκιμές… εξέλιξη που έρχεται να ανατρέψει μια ισορροπία ισχύος και ασφάλειας δεκαετιών και να ανοίξει την πόρτα μιας νέας κούρσας πυρηνικών όπλων…Και ενώ υπό αυτά τα δεδομένα, ο πόλεμος στην Ουκρανία παραμένει «ανοιχτή πληγή», οι ΗΠΑ είναι ένα βήμα πριν από μια στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα, με την οποία θέλουν να ξαναγράψουν τον παγκόσμιο χάρτη.
Με την κίνηση αυτή ο Trump αποσκοπεί σε στρατηγικά κέρδη, όχι μόνο όσον αφορά τον έλεγχο του πετρελαίου, αλλά και στην άσκηση γεωπολιτικής πίεσης σε Ρωσία, Κίνα και Ιράν που υποστηρίζουν το καθεστώς του Maduro…
Αναλυτές μάλιστα υπογραμμίζουν πως οι ΗΠΑ θέλουν να εδραιώσουν την κυριαρχία και το μονοπώλιο τους στην ευρύτερη αμερικανική περιοχή, επισημαίνοντας χαρακτηριστικά πως οι Αμερικανοί θέλουν δύο νέες Πολιτείες: Την Κούβα και τη Βενεζουέλα…
Είναι προφανές πως ένα Μεγάλο Στρατηγικό Παιχνίδι είναι σε εξέλιξη, με τις δύο πυρηνικές υπερδυνάμεις να βαδίζουν και να ωθούν τον κόσμο σε επικίνδυνα μονοπάτια όπου το μέλλον καθίσταται πιο άγριο και πιο άγνωστο από ποτέ…
Το δώρο του Trump
Ο πρόεδρος, Vladimir Putin μετά τη συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, ανέθεσε την εξέταση της δυνατότητας επανέναρξης των πυρηνικών δοκιμών.
Για αυτή την απόφαση η Ρωσία πρέπει να ευχαριστήσει τον Πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής.
Ο Ρώσος πρόεδρος ποτέ δεν θα έθετε το ζήτημα της επανέναρξης των πυρηνικών δοκιμών αν πρώτος δεν το είχε θέσει ο Donald Trump.
Μετά από την εντολή του Αμερικανού προέδρου στο Πεντάγωνο να ξεκινήσει προετοιμασία για νέες πυρηνικές δοκιμές, η Μόσχα μπορεί να προχωρήσει σε αντίστοιχες ενέργειες χωρίς να διατρέχει σοβαρούς διπλωματικούς κινδύνους.
Ο ιδιοκτήτης του Λευκού Οίκου προσέφερε στη Ρωσία μια μεγάλη εξυπηρέτηση.
Και εξηγείται το γιατί.
Το μοναδικό ανάχωμα
Το γεγονός είναι ότι η αμφιλεγόμενη στρατηγική ισορροπία δυνάμεων μεταξύ Ρωσίας και ΗΠΑ, χάρη στην οποία η Ρωσία δεν έχει βομβαρδιστεί μέχρι σήμερα από όλες τις αεροπορικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ, ισχύει μόνο σε έναν τομέα, αυτόν του πυρηνικού οπλοστασίου.
Στους υπόλοιπους τομείς, η Ρωσία υστερεί σε σχέση με το ΝΑΤΟ με μεγάλη διαφορά.
Το συνολικό μέγεθος των οικονομιών, ο πληθυσμός (δηλαδή ο στρατολογικός πόρος), ο αριθμός των συμβατικών όπλων – σε όλα αυτά οι ΗΠΑ και οι χώρες της ΕΕ ξεπερνούν τη Ρωσία σε πολλαπλάσιο βαθμό.
Η Δύση υπερτερεί αλλά…
Τα «γεράκια» της Δύσης αγαπούν να υπογραμμίζουν αυτά τα δεδομένα όταν απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους να λάβουν ριζικά αντιρωσικά μέτρα.
Σε αυτό το πλαίσιο επισημαίνουν:
- Στο σύνολο του ΝΑΤΟ, ο στρατιωτικός προϋπολογισμός μόνο των ΗΠΑ είναι 16 φορές μεγαλύτερος από τον ρωσικό!
- Στην Ευρώπη υπάρχουν μισό δισεκατομμύριο άνθρωποι, και φοβόμαστε να αναγκάσουμε τη Ρωσία να συμμορφωθεί χρησιμοποιώντας μόνο συμβατικά όπλα;
Αυτό το επιχείρημα καταρρίπτεται από ένα μικρό, αλλά σημαντικό σημείο – το πυρηνικό οπλοστάσιο.
Ναι, στον αριθμό των τανκς, των αεροπλανοφόρων και των στρατιωτών, η Δύση υπερτερεί κατά πολύ της Ρωσίας.
Οι εναλλακτικές
Αλλά πώς θα αναγκάσουν τους Ρώσους να πολεμήσουν μόνο με συμβατικά όπλα σε περίπτωση πολέμου;
Δεν μπορούν να το κάνουν.
Για αυτό και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι τα τελευταία χρόνια είχαν αναγκαστεί να στραφούν σε εναλλακτικές μεθόδους, προσπαθώντας να αποτρέψουν τη Ρωσία από την πραγματική σύγκρουση.
Μέσα σε αυτές τις προσπάθειες ήταν οι χιλιάδες κυρώσεις και ο πόλεμος μέσω αντιπροσώπων στην Ουκρανία.
Η απάντηση με Oreshnik, Burevestnik
Γι' αυτό, η Ρωσία ανταποκρίθηκε στην πλήρη στρατιωτικοποίηση του ΝΑΤΟ αναπτύσσοντας τους πυραύλους Oreshnik, Burevestnik και άλλους πιθανούς φορείς πυρηνικών πολεμικών κεφαλών, αποφεύγοντας να μπει σε μια κούρσα εξοπλισμών που θα μπορούσε να εξαντλήσει την οικονομία της, όπως έγινε με την Σοβιετική Ένωση.
Γι' αυτό μέχρι σήμερα ο βορειοδυτικός τομέας της Ρωσίας παραμένει ασφαλής, αν και από τις περιοχές γειτονικών χωρών του ΝΑΤΟ, αν το ήθελαν, θα μπορούσαν να προσπαθήσουν να καταλάβουν την Αγία Πετρούπολη ή το Kaliningrad.
Η επιθυμία αυτή μπορεί να υπάρχει στο ΝΑΤΟ, αλλά οι δυνατότητες δεν υπάρχουν.
Διότι η Ρωσία έχει πυρηνικά όπλα και η δυνατότητα χρήσης τους δεν μπορεί να αγνοηθεί.
O επικίνδυνος μύθος
Όσοι τάσσονται υπέρ μιας άμεσης σύγκρουσης με τη Ρωσία έχουν μόνο μία διέξοδο για να επιμείνουν στην άποψή τους: να προωθήσουν τον μύθο ότι η Μόσχα δεν διαθέτει πυρηνικά όπλα.
Η Σοβιετική Ένωση κάποτε είχε, αλλά τώρα από αυτά τα όπλα έχουν μείνει σκουριασμένα ερείπια κάπου στη Σιβηρία.
Λένε πως αυτά τα «σκουπίδια» δεν εκρήγνυνται και δεν εκτοξεύονται πια.
Έτσι δεν υπάρχει λόγος να φοβόμαστε τον Putin, ο οποίος… «γαβγίζει με τα πυρηνικά του».
Πρέπει να προετοιμαστούμε για πόλεμο με συμβατικά όπλα, στον οποίο οι σύμμαχοί μας δεν κινδυνεύουν σοβαρά.
Το χαρτί… των πυρηνικών δοκιμών
Γιατί αυτή η σιγουριά ότι η ΕΣΣΔ είχε πυρηνικές βόμβες;
Διότι η Σοβιετική Ένωση πραγματοποιούσε πυρηνικές δοκιμές.
Από εκεί προέρχεται και η αυταπάτη ότι η Μόσχα δεν έχει τίποτα από εκείνη την εποχή.
Από το γεγονός ότι η σύγχρονη Ρωσία δεν πραγματοποιεί πυρηνικές δοκιμές.
Και κινδυνεύει σε λίγα χρόνια, αποδεικνύοντας την ειρηνική της διάθεση, να βρεθεί … με πόλεμο στη Βαλτική.
Η Ρωσία τώρα πρέπει, και είναι επιτακτική ανάγκη για να αποτρέψει … έναν Γ’ Παγκόσμιο πόλεμο, να δείξει ότι έχει ακόμα πυρηνικά όπλα.
Το μόνο πράγμα που την συγκρατούσε μέχρι τώρα είναι ο φόβος ότι, αν παραβεί την απαγόρευση των δοκιμών, θα θεωρηθεί υπεύθυνη για την έναρξη του Γ' Παγκόσμιου πολέμου.
Αν όμως την απαγόρευση άρει ο Donald Trump, θα προσφέρει στη Ρωσία μια μεγάλη διπλωματική εξυπηρέτηση που θα μπορούσε να οδηγήσει το Κρεμλίνο ακόμα… και στο να τον τιμήσει με το Παράσημο Φιλίας…
Το σχέδιο του Trump
Και μπορεί οι Ρώσοι να μιλούν με σαρκαστικό και ειρωνικό τρόπο για το δώρο του Trump, όμως ο Αμερικανός πρόεδρος έχει τα δικά του μεγαλεπήβολα σχέδια.
Τα οποία σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να αγνοήσει η Μόσχα, αν δεν θέλει να χάσει την παρτίδα… στην κρίσιμη γεωπολιτική σκακιέρα.
Όλες οι υποσχέσεις του Αμερικανού προέδρου σχετικά με την επιτάχυνση του τερματισμού της ουκρανικής κρίσης παρέμειναν στο πεδίο της θεωρίας, αλλά η έντονη δραστηριότητα του Λευκού Οίκου δεν δείχνει καμία διάθεση να ηρεμήσει.
Μετά από αρκετές αόριστες δηλώσεις του Donald Trump, σύμφωνα με τις οποίες στη Βενεζουέλα υπάρχει λάθος ηγέτης και γενικά λείπει η δημοκρατία, τα αμερικανικά ΜΜΕ φαίνεται να ανταγωνίζονται το ένα το άλλο στην ένταση και την ερμηνεία διαφόρων σεναρίων.
Οι New York Times αναφέρουν ότι στρατιωτικοί σύμβουλοι του Trump ανέπτυξαν και υπέβαλαν στον πρόεδρο αρκετές επιλογές για επιθετικές επιχειρήσεις, οι οποίες περιλαμβάνουν πλήγματα κατά στρατιωτικών βάσεων της Βενεζουέλας, της προσωπικής ασφάλειας του προέδρου, κατάληψη και έλεγχο βασικών πετρελαϊκών κοιτασμάτων, ενώ εξετάζεται ακόμη και η δυνατότητα φυσικής εξόντωσης του Nicolás Maduro.
Δεν υπάρχει ακόμα απόφαση
Πηγές του δημοσιεύματος αναφέρουν ότι ο Trump δεν έχει λάβει ακόμη οριστική απόφαση, φοβούμενος τη ζημιά στη φήμη του σε περίπτωση αποτυχίας.
Επίσης, η συνεννόηση με το Κογκρέσο για μια εξωτερική στρατιωτική επιχείρηση είναι δύσκολη, μια και οι Ρεπουμπλικάνοι έχουν μία οριακή πλειοψηφία μόλις έξι ψήφων έναντι των Δημοκρατικών, οι οποίοι ίσως δεν αποδεχτούν εύκολα την ιδέα στρατιωτικής επέμβασης.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, τα «γεράκια» στο περιβάλλον του Αμερικανού προέδρου μπορεί να καταφύγουν σε μια επιδέξια λύση.
Μπορεί να ανακηρύξουν είτε τον ίδιο τον Maduro είτε τα μέλη της προσωπικής του φρουράς ως μέλη του βενεζουελιανού καρτέλ ναρκωτικών «Cartel de los Soles», κάτι που θα τους επέτρεπε να τους εξοντώσουν, παρά το γεγονός ότι η δολοφονία πολιτικών ηγετών απαγορεύεται με το διάταγμα 11905, το οποίο υπογράφηκε το 1976 από τον πρόεδρο Gerald Ford.
Αργότερα, αυτός ο νόμος τροποποιήθηκε δύο φορές από τους προέδρους Jimmy Carter και Ronald Reagan.
Ωστόσο, ο Bill Clinton βρήκε λύση, όταν για τους ανεπιθύμητους ηγέτες απλώς τους τοποθετούσαν σε λίστα «ιδιαίτερα επικίνδυνων για τις ΗΠΑ».
Διπλή σημασία
Το Foreign Policy ανέλαβε τη σκυτάλη, με τους συντάκτες, ένας εκ των οποίων είναι καθηγητής Δημόσιας Διοίκησης στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο, να υποστηρίζουν ότι όλη αυτή η κατάσταση έχει διπλή σημασία.
Σύμφωνα με την άποψή τους, η στρατιωτική επέμβαση στη Βενεζουέλα θα επιτρέψει όχι μόνο την απομάκρυνση του ανεπιθύμητου Maduro, ο οποίος συνεργάζεται ανοιχτά με τη Ρωσία, το Ιράν και την Κίνα, αλλά και το κλείσιμο της ροής πετρελαίου από τη Βενεζουέλα προς την Κούβα, γεγονός που θα οδηγούσε στην πτώση και της κουβανικής κυβέρνησης.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αυτές οι εκτιμήσεις, αν και εντυπωσιακές, στηρίζονται στη λογική και στις πραγματικότητες της αμερικανικής ηπείρου, την οποία στην Ουάσινγκτον θεωρούν ως αποκλειστική τους ζώνη επιρροής και συμφερόντων.
Ας ξεκινήσουμε με το τέλος.
Τι συμβαίνει με την Κούβα
Η κατάσταση με την Κούβα δεν είναι τόσο απλή όσο φαίνεται στην αρχή.
Πράγματι, το πετρέλαιο παίζει κεντρικό ρόλο στην οικονομία και την ενέργεια του νησιού.
Στο ενεργειακό ισοζύγιο, το πετρέλαιο και τα πετρελαιοειδή αντιπροσωπεύουν το 84,3% της κατανάλωσης, εκ των οποίων το 90% χρησιμοποιείται για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καθώς η τοπική παραγωγή ενέργειας είναι σχετικά παλιά.
Το υπόλοιπο 9% καλύπτεται από φυσικό αέριο, ενώ η Αβάνα επιθυμεί να αυξήσει το μερίδιο των ΑΠΕ στο 24% μέχρι το 2030.
Η εισαγωγή πετρελαίου από τη Βενεζουέλα ήταν για πολλά χρόνια ο πυλώνας ισχυρής οικονομικής ισορροπίας για την Κούβα.
Χιλιάδες βαρέλια ως δωρεά
Σύμφωνα με δυτικές πηγές, το 2020 η Βενεζουέλα προμήθευε την Κούβα με περίπου 80.000 βαρέλια αργού πετρελαίου ημερησίως, από τα οποία τα 20-25 χιλιάδες δίνονταν δωρεάν ως αδελφική βοήθεια.
Υπολογίζεται ότι μόνο τα τελευταία πέντε χρόνια, η κυβέρνηση του Maduro έχει προσφέρει στην Αβάνα από 6 έως 8 δισεκατομμύρια δολάρια.
Ωστόσο, από την επιβολή των αμερικανικών κυρώσεων, οι προμήθειες μειώθηκαν σε 11.000 βαρέλια ημερησίως, με αύξηση των προμηθευτών από τη Ρωσία.
Η Κούβα παράγει περίπου 50.000 βαρέλια ημερησίως, και εδώ είναι το ενδιαφέρον.
Τρεις πλούσιες πετρελαϊκές περιοχές είχαν ανακαλυφθεί από το τέλος του 19ου αιώνα και μέχρι τα μέσα του 20ου αιώνα, με τις αμερικανικές εταιρείες Atlantic Refining, Standard Oil και Union Oil να εκμεταλλεύονται τα αποθέματα στην περιοχή με μεγάλες κερδοφορίες.
Μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Batista, όλα τα πλούτη εθνικοποιήθηκαν, και σήμερα στην Κούβα συνεργάζονται εταιρείες όπως η κινεζική CNPC, η μαλαισιανή Petronas, η PetroVietnam και η βενεζουελιανή PDVSA, ενώ οι Αμερικανοί παραμένουν εκτός.
Το πετρέλαιο της Βενεζουέλας στην Κίνα
Όσον αφορά τη Βενεζουέλα, οι αμερικανικές κυρώσεις προκάλεσαν σοβαρές ζημιές στη πετρελαϊκή βιομηχανία της.
Το 2015 η κρατική εταιρεία PDVSA εξήγαγε 1,9 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, ενώ το 2022 ο αριθμός αυτός κατέρρευσε στις 438.000.
Ωστόσο, το 2025 ανέβηκε και πάλι στις 800.000 βαρέλια.
Το πιο εκνευριστικό για την Ουάσινγκτον είναι ότι τα 8 από τα 10 βαρέλια πετρελαίου της Βενεζουέλας καταλήγουν στην Κίνα.
Μόνο τον Οκτώβριο, 34 δεξαμενόπλοια απέπλευσαν από την Νότια Αμερική προς την Ασία, ενώ οι Αμερικανοί, χωρίς να το διατυμπανίσουν, αγόρασαν μέσω της Chevron πάνω από 120.000 βαρέλια - με τις κυρώσεις να φαίνεται να μην ισχύουν σε αυτήν την περίπτωση.
Τα κοιτάσματα και το όρος Rushmore
Στο πολιτικό επίπεδο, η γειτονική κομμουνιστική Κούβα και η πλούσια σε πετρέλαιο Βενεζουέλα (με 300 δισεκατομμύρια βαρέλια, ή το 17% των παγκόσμιων αποθεμάτων) αποτελούν ιδιαίτερα ελκυστικούς στόχους.
Αν οι προμήθειες πετρελαίου από τη Βενεζουέλα διακοπούν, μπορεί να ανατραπεί έμμεσα το καθεστώς των απογόνων του Castro στην Κούβα.
Ο έλεγχος των κοιτασμάτων στην περιοχή του Varadero της Κούβας και στη ζώνη του Orinoco στη Βενεζουέλα θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα πραγματικό μονοπώλιο στην παγκόσμια αγορά πετρελαίου.
Τέλος, ας μην ξεχνάμε ότι στο εμβληματικό βουνό Rushmore, οι Αμερικανοί έχουν σκαλίσει τα πρόσωπα τεσσάρων προέδρων των ΗΠΑ.
Λέγεται ότι επιλέχθηκαν λόγω της συνεισφοράς τους στην ιστορία των ΗΠΑ, όμως κάτι τους ενώνει όλους: αύξησαν την επικράτεια της χώρας.
Για παράδειγμα επί Thomas Jefferson αγοράστηκαν τεράστιες εκτάσεις στη μέση της ηπείρου, που αντιστοιχούν σε σχεδόν το 1/3 της σημερινής έκτασης της χώρας (η «Αγορά της Λουιζιάνας»).
Επί Theodore Roosevelt, κατασκευάστηκε η Διώρυγα του Παναμά και ο Παναμάς έγινε, στην ουσία… εξάρτημα των ΗΠΑ.
Αν υπάρχει η πολιτεία της Χαβάης, γιατί να μην υπάρξει και η πολιτεία της Κούβας;
Το μόνο που μένει να δούμε είναι αν θα επικρατήσει η ματαιοδοξία του Donald Trump ή η πολιτική του επιφυλακτικότητα.
www.bankingnews.gr
0 Σχόλια