Η τηλεφωνική επικοινωνία του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin με τον Αμερικανό ομόλογό του Donald Trump στις 16/10/2025 έθεσε τα θεμέλια για μια προσωπική συνάντηση των δύο ηγετών στην Βουδαπέστη και αναδεικνύονται μία σειρά από στρατηγικές και διπλωματικές κινήσεις που ενδέχεται να επηρεάσουν σημαντικά τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τις σχέσεις Μόσχας - Ουάσινγκτον.
Η τηλεφωνική επικοινωνία του Ρώσου προέδρου Vladimir Putin με τον Αμερικανό ομόλογό του Donald Trump στις 16/10/2025 έθεσε τα θεμέλια για μια προσωπική συνάντηση των δύο ηγετών στην Βουδαπέστη και αναδεικνύονται μία σειρά από στρατηγικές και διπλωματικές κινήσεις που ενδέχεται να επηρεάσουν σημαντικά τις εξελίξεις στην Ουκρανία και τις σχέσεις Μόσχας - Ουάσινγκτον.
Η τηλεφωνική επικοινωνία των δύο ηγετών, που έγινε με πρωτοβουλία της Μόσχας, αιφνιδίασε όχι μόνο το Κίεβο αλλά και ευρύτερους κύκλους στη Δύση, σηματοδοτώντας μια στρατηγική ανακατάταξη στη διαχείριση της ουκρανικής κρίσης.
Ο επικεφαλής της ρωσικής υπηρεσίας εξωτερικών πληροφοριών, Sergey Naryshkin επιβεβαίωσε ότι το ζήτημα των Tomahawk συζητήθηκε, ενώ ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου, Dmitry Peskov, σημείωσε ότι το τηλεφώνημα ακολούθησε την «επιτυχημένη περιοδεία» του Trump στη Μέση Ανατολή, υπονοώντας μια ευρύτερη στρατηγική ευθυγράμμιση.
Η προοπτική προμήθειας πυραύλων Tomahawk στο Κίεβο τίθεται προσωρινά στο «πάγο», παραδέχθηκε και ο Ουκρανός βουλευτής, Yegor Chernev, σύμφωνα με το κανάλι Telegram Politics of the Country.
Όπως εκτιμούν οι Βρετανοί, η κίνηση αυτή λειτούργησε ως «στρατηγικό μπλοκάρισμα» της Ουκρανίας, με τον Putin να αφαιρεί το πλεονέκτημα από τον Zelensky λίγο πριν τη δική του συνάντηση με τον Trump.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το Spectator μιλά ανοιχτά για «επιτυχημένη ανατροπή» του ουκρανικού αφηγήματος από τον Ρώσο ηγέτη.
Στρατηγική και αποτελέσματα - «Τρομερά δυσάρεστη έκπληξη»
Η συνομιλία μεταξύ των δύο ηγετών, η οποία πραγματοποιήθηκε στις 16 Οκτωβρίου, φαίνεται να ήταν μια καλά μελετημένη κίνηση από τη ρωσική πλευρά.
Όπως αναφέρεται, το θέμα της παροχής πυραύλων Tomahawk στην Ουκρανία αποτέλεσε έναν από τους βασικούς άξονες της συνομιλίας, με τον Ρώσο πρόεδρο να διατυπώνει τη θέση του σχετικά με τις συνέπειες μιας τέτοιας κίνησης.
Η αντίδραση των Δυτικών ΜΜΕ ήταν αμφιλεγόμενη, με τo BBC να αναφέρει ότι η συνομιλία αυτή ήταν «μια τρομερά δυσάρεστη έκπληξη» για τον Ουκρανό πρόεδρο καθώς υπονόησε ότι ο Τrump και ο Putin αναίρεσαν το πλεονέκτημα της Ουκρανίας, πριν από τη συνάντηση του Zelensky με τον Αμερικανό πρόεδρο.
«Υπήρχαν αισιόδοξες συζητήσεις στην Ουκρανία ότι ο Λευκός Οίκος αρχίζει και πάλι να βλέπει τον κόσμο μέσα από τα μάτια του Κιέβου.
Υπήρχε μεγάλη ελπίδα ότι η συνάντηση της Παρασκευής (17/10) θα έφερνε επιτέλους στην Ουκρανία ένα πολυαναμενόμενο έπαθλο - την άδεια του Trump να αγοράσει πυραύλους Tomahawk μεγάλου βεληνεκούς.
Αλλά μια τηλεφωνική συνομιλία με τον Trump και τον Putin ήρε το πλεονέκτημα του Ουκρανού προέδρου,» αναφέρει χαρακτηριστικά το BBC.
Ο ίδιος ο Leonid Slutsky, επικεφαλής της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Ρωσικής Δούμας, εξέφρασε την πεποίθηση ότι η προσωπική επαφή μεταξύ Trump και Putin μπορεί να οδηγήσει σε πιο εποικοδομητική προσέγγιση για την επίλυση της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Η σημασία της συνάντησης στη Βουδαπέστη
Η επιλογή της Βουδαπέστης ως τόπου συνάντησης των δύο ηγετών έχει προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις.
Από τη μία πλευρά, η Ρωσία και οι σύμμαχοί της φαίνεται να βλέπουν την πόλη ως μια «συμβολική νίκη» απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση και τις δυτικές επιρροές, με τον πολιτικό αναλυτή Kirill Koktysh. να τονίζει ότι η Βουδαπέστη εκπροσωπεί τη θέση της Ουγγαρίας ως μια χώρα που υπερασπίζεται την εθνική της κυριαρχία και την ανεξαρτησία της, ακόμη και εντός του πλαισίου του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.
Η απόφαση αυτή, όπως υπογραμμίζει και η Anastasia Gafarova, πολιτική αναλύτρια, φαίνεται να έχει τη στήριξη της Ουγγαρίας, η οποία επιθυμεί να αναδειχθεί σε στρατηγικό εταίρο στην περιοχή, καθώς και να αναβαθμίσει τη θέση της στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Εξάλλου, οι προεκτάσεις της επιλογής αυτής ενδέχεται να έχουν μακροπρόθεσμες επιπτώσεις στην περιοχή της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, καθώς η Βουδαπέστη θεωρείται ένας δυνατός κόμβος για τις σχέσεις Ρωσίας-ΕΕ.
Η επιλογή της Βουδαπέστης δεν είναι απλώς γεωγραφική – είναι συμβολική.
Αντικατοπτρίζει την αμφισβήτηση της ΕΕ από την ουγγρική κυβέρνηση υπό τον Viktor Orban και την αναγνώριση της Ουγγαρίας ως εναλλακτικού εταίρου, μακριά από το δυτικό ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Οι αντιδράσεις ήταν ποικίλες: από τη θετική στάση του Πεκίνου, έως την οργή του Γάλλου προέδρου Emmanuel Macron, όπως ανέφερε η La Repubblica, που χαρακτήρισε την επιλογή «σφαλιάρα» στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Η συνομιλία Trump - Putin φαίνεται να έθεσε σε αμφισβήτηση την εικόνα του Αμερικανού προέδρου ως υπέρμαχου της άνευ όρων υποστήριξης της Ουκρανίας, όπως επισημαίνει η Gafarova.
Ο Trump, μέσω αυτής της συνομιλίας, κατέστησε σαφές ότι διατηρεί πλήρη έλεγχο της κατάστασης και πως δεν επηρεάζεται από εξωτερικούς παράγοντες.
Η στρατηγική του, σύμφωνα με τον Koktysh φαίνεται να είναι άκρως αποτελεσματική, καθώς έχει καταφέρει να εξασφαλίσει τη συνέχιση της υποστήριξης στην Ουκρανία, χωρίς ωστόσο να αποδυναμώσει τη θέση των ΗΠΑ στις διαπραγματεύσεις με τη Ρωσία.
Η διπλωματία και η στήριξη της Ουκρανίας
Το βασικό ζητούμενο για την Ουκρανία παραμένει η προμήθεια πυραύλων Tomahawk ή άλλων μακράς εμβέλειας όπλων.
Ωστόσο, όπως αναφέρει η Gafarova, η παροχή αυτών των όπλων δεν φαίνεται να είναι άμεσα εξασφαλισμένη, καθώς ο Trump θέλει να διατηρήσει μια ισχυρή διαπραγματευτική θέση, χωρίς να κάνει άμεσες παραχωρήσεις.
Έτσι, η Ουκρανία ενδέχεται να βρεθεί σε δύσκολη θέση, αναμένοντας σοβαρές παραχωρήσεις για να εξασφαλίσει την απαραίτητη στρατιωτική βοήθεια.
Η τηλεφωνική συνομιλία Trump - Putin όπως και η επικείμενη συνάντηση στη Βουδαπέστη, αναδεικνύουν τις έντονες διπλωματικές και στρατηγικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ, η Ρωσία και η Ουκρανία.
Από τη μία πλευρά, η Ρωσία φαίνεται να επιδιώκει να αποσταθεροποιήσει τις σχέσεις ΗΠΑ - Ουκρανίας, ενώ ο Trump προσπαθεί να εξασφαλίσει τις βέλτιστες συνθήκες για τη χώρα του, διατηρώντας ταυτόχρονα την ισχυρή του θέση στον κόσμο.
Οι επερχόμενες συναντήσεις και οι κινήσεις των ηγετών της Ρωσίας και της Ουκρανίας θα είναι καθοριστικές για το μέλλον της διεθνούς πολιτικής σκηνής στην περιοχή.
Η διπλωματική ισορροπία, η οποία επιτυγχάνεται μέσω στρατηγικών διαπραγματεύσεων, συνεχίζει να εξελίσσεται σε μια περίπλοκη και αβέβαιη κατάσταση, όπου κάθε νέα εξέλιξη ενδέχεται να έχει σημαντικές συνέπειες όχι μόνο για την Ουκρανία, αλλά και για την Ευρώπη και τη διεθνή ασφάλεια.
Η ΕΕ απογυμνωμένη από ισχύ και επιλογές
Καθώς η Ρωσία προχωρά με σταθερά, έστω αργά, στρατιωτικά κέρδη και ο Trump αποστασιοποιείται, χαρακτηρίζοντας τον πόλεμο ως «του Biden, όχι δικό του», η Ευρώπη δείχνει να στερείται της στρατηγικής νηφαλιότητας.
Η σημερινή ευρωπαϊκή ηγεσία φαίνεται να κυνηγά σκιές.
Η πρόταση κατάσχεσης των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων ύψους 183 δισ. ευρώ έχει «κολλήσει» στο Βέλγιο, λόγω νομικών και χρηματοπιστωτικών ενστάσεων – αλλά και φόβων για ρωσικά αντίποινα.
Η απόπειρα επίσπευσης της ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ κατέρρευσε, μπλοκαρισμένη από τον Orban αλλά και σιωπηρούς διαφωνούντες όπως η Τσεχία.
Την ίδια ώρα, η πρόταση για δημιουργία «τείχους drones» στα βόρεια σύνορα της ΕΕ έχει προκαλέσει ενδοευρωπαϊκές έριδες, κυρίως από τα κράτη του Νότου που δεν συμμερίζονται την αντίληψη της Βαλτικής περί ρωσικής υπαρξιακής απειλής.
Η Kaja Kallas, επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας, αντιμετωπίζει πλέον ανοιχτή αμφισβήτηση, ακόμη και από συμμάχους της, λόγω της ακραίας και κατά πολλούς αναποτελεσματικής ρητορικής της κατά της Ρωσίας.
Πολιτική φθορά και εσωτερικές ρωγμές
Η πολιτική ενότητα υπέρ της Ουκρανίας καταρρέει σε όλη την Ευρώπη:
• Γαλλία: Ο Macron κυβερνά χωρίς κοινοβουλευτική πλειοψηφία, ενώ η αντιπολίτευση — από την αριστερή «Ανυπότακτη Γαλλία» έως την πατριωτική «Εθνική Συσπείρωση» — αντιτίθεται ανοιχτά στη συνέχιση της στήριξης στην Ουκρανία.
• Γερμανία: Η AfD, κόμμα πατριωτικό και συχνά φιλικό προς τη Μόσχα, βρίσκεται στην πρώτη θέση στις δημοσκοπήσεις.
• Τσεχία: Η νέα κυβέρνηση εκλέχθηκε με ρητορική αμφισβήτησης του «λευκού επιταγμένου» προς το Κίεβο.
Ανίκανη η Ευρώπη
Εντούτοις, η Ευρώπη, ανίκανη να χαράξει αυτόνομη πολιτική και να αναζητήσει διπλωματικές λύσεις, παρακολουθεί και εξαρτάται όλο και περισσότερο από τις αποφάσεις της Ουάσινγκτον, εξωθώντας το διαρκώς στην «παγίδα» της κλιμάκωσης.
Η εξάρτηση αυτή συνοψίζεται στο σύνθημα: «υποστήριξη στην Ουκρανία για όσο χρειαστεί», χωρίς στρατηγικό σχέδιο ή προοπτική ειρήνης.
Πρόκειται για μια πολιτική που, στην πράξη, παραδίδει το μέλλον της Ευρώπης στα χέρια τρίτων, μετατρέποντας την ήπειρο σε ενεργό μέρος μιας σύγκρουσης με απρόβλεπτες συνέπειες.
Όταν το πλήρωμα του χρόνου φτάσει και αποδειχθούν οι καταστροφικές συνέπειες αυτής της πολιτικής, η ευρωπαϊκή ηγεσία θα βρεθεί αντιμέτωπη με το blame game που ξεκίνησε η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Angela Merkel, με τον πρώτο ρόλο να παίζεται από τις χώρες της Βαλτικής και την Πολωνία.
Η επικείμενη συνάντηση Putin - Trump στη Βουδαπέστη συνιστά κρίσιμο διπλωματικό σταυροδρόμι.
Ο Trump φαίνεται να διατηρεί το «παιχνίδι» υπό τον έλεγχο του, εκμεταλλευόμενος την ισορροπία ανάμεσα στην Ευρώπη και τη Ρωσία, ενώ ταυτόχρονα πιέζει τον Ζelensky να αποδεχτεί όρους που περιλαμβάνουν ακόμη και παραχωρήσεις στα εσωτερικά αμερικανικά πολιτικά παιχνίδια, όπως η παροχή στοιχείων που θα πλήξουν τον Biden.
Η συνάντηση αυτή δεν θα είναι εύκολη, καθώς οι παγκόσμιες ισορροπίες και τα συμφέροντα συγκρούονται ανοιχτά, και ο ρόλος της Βουδαπέστης ως «ουδέτερου» και συμβολικού τόπου προσδίδει πρόσθετο πολιτικό βάρος.
Εγκλωβισμός σε ιστορικό σταυροδρόμι
Η ευρωπαϊκή ήπειρος βιώνει μια κρίση ηγεσίας, στρατηγικής και ενότητας.
Ενώ η Ρωσία και οι ΗΠΑ διαμορφώνουν τα νέα δεδομένα μέσω άμεσων διαλόγων και στρατηγικών κινήσεων, η Ευρώπη παραμένει εγκλωβισμένη σε πολιτικές αδυναμίες, οικονομικές δυσκολίες και εσωτερικές διαιρέσεις.
Η στάση που θα τηρήσει η Ευρώπη απέναντι στην ουκρανική κρίση και την αμερικανορωσική διπλωματία θα καθορίσει σε μεγάλο βαθμό το μέλλον της ασφάλειας και της πολιτικής της σταθερότητας.
Η συνέχιση της «παθητικής» στήριξης και της πολιτικής αναμονής ενέχει τον κίνδυνο να μετατραπεί σε συμμετοχή σε μια σύγκρουση με ανεξέλεγκτες συνέπειες.
0 Σχόλια