Tο αυτοκτονικό σύνδρομο των 39χρονων...

 

Ένα αυτοκτονικό σύνδρομο κατατρέχει μάλλον τους Έλληνες 39χρονους, που τυχαίνει, είτε οι ίδιοι είτε το οικογενειακό τους περιβάλλον, να εμπλέκονται σε μείζονα πολιτικά ζητήματα με οσμή σκανδάλου.

Η εύρεση της σορού του 39χρονου Βασίλη Καλογήρου, που αγνοούνταν για 50 ημέρες, σε μια κακοτράχαλη πλαγιά 18 χιλιόμετρα από το σπίτι του, επαναφέρει στις μνήμες την «αυτοκτονία» του στελέχους της Vodafone 39χρονου Kώστα Τσαλικίδη το Μάρτιο του 2005, που είχε ανακαλύψει τις υποκλοπές.

Ένα αυτοκτονικό σύνδρομο κατατρέχει μάλλον τους 39χρονους, που τυχαίνει είτε οι ίδιοι είτε το οικογενειακό τους περιβάλλον, να εμπλέκονται σε μείζονα πολιτικά ζητήματα με οσμή σκανδάλου.

Η αδέκαστη ελληνική δικαιοσύνη κατέληξε σε αυτοκτονία στην υπόθεση Τσαλικίδη το 2014.

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο που προσέφυγε η οικογένεια του Τσαλικίδη, κατέληξε όμως διαφορετικά.

Η απόφαση του Ευυρωπαϊκού δικαστηρίου

Με την απόφαση του, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ανέτρεπε πλήρως τα δεδομένα στην υπόθεση Τσαλικίδη επαναφέροντας στο προσκήνιο το θέμα των τηλεφωνικών υποκλοπών, που είχε συνταράξει την κυβέρνηση Καραμανλή. 

Το δικαστήριο καταδίκασε ομόφωνα την Ελλάδα να καταβάλει αποζημίωση 50.000 ευρώ στην οικογένεια Τσαλικίδη για ηθική βλάβη και με άλλα 4.000 ευρώ για τα δικαστικά έξοδά της.

Σύμφωνα με το σκεπτικό του Δικαστηρίου, η χώρα μας παραβίασε το άρθρο 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ), που προστατεύει το δικαίωμα στη ζωή, καθώς προέβη σε πλημμελή έρευνα για τα αίτια του θανάτου του Κώστα Τσαλικίδη.

Αυτό που συγκλονίζει, όμως, είναι το σκεπτικό της απόφασης, που ουσιαστικά «έδειχνε» προς την κατεύθυνση της δολοφονίας -και μάλιστα δια στραγγαλισμού- του Κώστα Τσαλικίδη.

«Το δικαστήριο εκτιμά ότι οι ελληνικές Αρχές απέτυχαν να φέρουν εις πέρας μια επαρκή και αποτελεσματική έρευνα για τον θάνατο του Κώστα Τσαλικίδη» αναφέρει το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που στη συνέχεια είναι καταπέλτης για τον τρόπο που ερεύνησε τα αίτια του θανάτου η ελληνική Δικαιοσύνη:

«Οι Αρχές αποφάσισαν να κλείσουν την πρόσθετη έρευνα (σ.σ.: ξεκίνησε το 2012 και διεκόπη το 2014) απλά αναφέροντας τα βήματα που είχαν γίνει και σημειώνοντας τις νέες αναφορές, χωρίς να ασχολούνται με καμία από τις ανακολουθίες που είχαν εντοπιστεί, όπως η έλλειψη τραυματισμών που κανονικά συσχετίζονται με το κρέμασμα και τις αντιφάσεις σε σχέση με το σημάδι του σκοινιού στον λαιμό του θανόντος.

Και άλλες αντιφάσεις δεν αντιμετωπίστηκαν, όπως η εντυπωσιακή διαφορά στα συμπεράσματα της έκθεσης του ιατροδικαστή στην αρχική (σ.σ.: 2005-2006) και την πρόσθετη (σ.σ.: 2012-2014) έρευνα, η προφανής απουσία κινήτρου για την αυτοκτονία και το σπασμένο υοειδές οστό, ένα εύρημα που συνάδει με στραγγαλισμό».

Το δικαστήριο δεν σταματούσε εκεί. «Δεν είναι καν σαφές» τόνιζε «με ποιο σκεπτικό ο εισαγγελέας αποφάσισε να βάλει την υπόθεση στο αρχείο και να μη διατάξει περαιτέρω διερεύνηση, αφού η απόφασή του να σταματήσει την έρευνα δεν περιείχε αιτιολογία»!

Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επισημαίνει μάλιστα ότι ο εισαγγελέας, κατά την αρχική έρευνα, «είχε αναφέρει ότι ο θάνατος συνδέεται αιτιωδώς με την υπόθεση των υποκλοπών» και κατέληγε ότι «ήταν συνεπώς ιδιαίτερα σημαντικό να ληφθεί κάθε απαραίτητο μέτρο για να διερευνηθεί ο θάνατος του Κώστα Τσαλικίδη».