Κάθισα και είδα το Πρωτοχρονιάτικο σώου στο Σύνταγμα και δεν μου ήταν καθόλου δυσάρεστο.
Το αντίθετο. Είχα πολλά χρόνια να δω τόσο προσεγμένη δουλειά από κάθε άποψη.
Μου θύμησε τα παλιά σώου που τα δούλευαν για μήνες.
Το σενάριο ήταν μια κοινωνικοιστορικη αναδρομή με βάση κυρίως την μουσική και εστιασμένη στην Αθήνα.
Ξεκινά από το 1945 με Σοφία Βεμπο, Απόστολο Καλδάρα, Τάκη Μωράκη, επιλέγει την Όμορφη πόλη του Θεοδωρακη και την Πόλη Μαγική του Χατζιδάκη, που θεωρώ εξαιρετικές επιλογές, συνεχίζει με Μιμη Πλεσσα «Ξυπνά αγάπη μου» που η Νατάσσα Μποφίλιου έκανε την καλύτερη ερμηνεία που έχω ακούσει, για να καταλήξει στο 1965 με Καζαντζίδη-Μαρινέλλα «Το δικό μου πάπλωμα».
Κάνει μια αναφορά στο Νέο Κύμα και τις Μπουάτ με τον Άλευρα να υποδύεται τον Κώστα Χατζή που κάνει ποτ πουρί Χριστουγεννιάτικων και τον μαζεύουν οι Χουντικοί. Με τον ίδιο τρόπο τον μάζεψαν όταν τραγούδησε το «κυρα Γιώργαινα ο Γιώργος σου που πάει». Στο ενδιάμεσο η Μποφίλιου βγήκε ντυμένη χίπισσα να τραγουδά το Ήλιε μου ήλιε μου, αλλά δεν αναφέρθηκε πουθενά στα social media και ο Αλευράς ντυμένος χρυσός το “Τζέκινς Χαν” σηματοδοτώντας την εποχή ντίσκο.
Την ίδια άξια αναφοράς είχε ο Πράσινος ήλιος του ΠΑΣΟΚ με τη Φριντζήλα να υποδύεται την Λιτσα Διαμαντη και μετά την Ριτα Σακελλαρίου, με ατάκες «άμα το δηλώσεις μπορείς να το σώσεις» και «δεν πάω εγώ στο Μέγαρο θα μείνω με τον παίδαρο» τον Αλευρά να υποδύεται τον ΛεΠα στο Διογένης Παλλάς, για να υπογραμμίσει την κυριαρχία και την ασυδοσία των ξενυχταδηκων του 90.
Όμως όλα αυτά περιέργως τα παραβλέψατε.
Στο πρόγραμμα είχε και Κελαηδόνη, Κατσιμίχα, Γερμανό, Τζίμη Πανουση, Ρασούλη, Κραουνάκη.
Το «τίποτα δεν πάει χαμένο» πέρα από την κάλυψη με το παλαιστινιακό κασκόλ, φάουλ επιλογή, προβάλλονταν και εικόνες από το «Ταξίδι στα Κυθηρα» του Αγγελοπουλου στην πολυγωνική σφαίρα που έπαιζε συνεχώς με αναφορές.
Την πρόσεξε κανείς;
Ο Δεληβοριάς έμπαινε με μπρίο και ρυθμό παρουσιαστή επιπέδου Μαρίνου, όχι σαν τον Ρουβά, που ψάχνει τη λέξη 10 λεπτά.
Οι φωτισμοί, το σκηνικό της Βουλής, τα κουστούμια, τα χορευτικά άλλαζαν στα δευτερόλεπτα και η ροή δεν παρουσίαζε στιγμή κοιλιάς.
Όλα ήταν εξαιρετικά δουλεμένα στην κάθε λεπτομέρεια και οι μουσικοί επι σκηνής άψογα μελετημένοι και τοποθετημένοι.
Η δε διερμηνέας για τους κωφούς, αρκούσε για να καλύψει όλο το σώου.
Η κοιλιά εγινε το τελευταίο τέταρτο, όταν πια φτάνοντας στην εποχή μας ερμήνευσαν τραγούδια μάλλον του Δεληβοριά ή και της Μποφίλιου, δεν ξέρω, που είναι εντελώς αδιάφορα.
Πάντως όλο το σώου απευθύνονταν στους Έλληνες και καθόλου στους αλλοδαπούς, όπως πέρσυ με Σατί ή γενικώς τα τελευταία χρόνια που κάνουν προγράμματα αρπαχτής για τα πανηγύρια.
Τώρα τα τρολάκια της παράταξης Μπακογιάννη και οι γαλαζαίοι οπαδοί, ας κράξουν τους δημοτικούς τους συμβούλους που ψηφίζουν όλα τα πολυπολιτισμικά και αριστερόστροφα προγράμματα Δούκα στο Δήμο και την Βούλτεψη που επικοινωνεί με τον Πρόεδρο των Πακιστανών για την τακτοποίηση των μεταναστών του και να σταματήσουν να «πυροβολούν τον πιανίστα».
Εγω παρόλο που είμαι αντικομμουνίστρια και ξεκάθαρα υπέρ του Ισραήλ, δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τους συντελεστές αυτής της παράστασης και να παροτρύνω την Μποφίλιου να μη ξοδεύει τη φωνάρα της και τα λεφτά της σε μλκς.
Να προσθέσω ότι αν το μετέδιδε η ΕΡΤ θα ξεγυμνώνονταν η ανεπάρκεια των προηγούμενων διοργανωτών και μάλλον γι αυτό δεν το έκαναν.
0 Σχόλια