Γιατί πρέπει πάντα να αποδεικνύουμε τη δύναμή μας στους αδυνάτους;

 

Μια κυρία κάποτε ρώτησε μια γιαγιά:
Πόσο τα πουλάτε τα σκόρδα ;

Η γιαγιά απάντησε:

0,25€ το ένα ματσάκι κυρία!

Αν μου δώσετε 6 ματσάκια με 1,00€ τα παίρνω, αν όχι, πάω σε άλλον...

Η γιαγιά απάντησε:

Πάρτε τα σκόρδα πάση θυσία, κυρία. Είναι μια καλή αρχή για μένα γιατί όλη μέρα δεν έχω πουλήσει ούτε ένα και χρειάζομαι τα λεφτά για να επιβιώσω. 

Η κυρία τα πήρε στην τιμή που ζήτησε και έφυγε με χαμόγελο, νιώθοντας την ευτυχία της νίκης. 

Μπήκε στο ακριβό της αυτοκίνητο και πήγε σε ένα εστιατόριο για μεσημεριανό με μια φίλη. 

Μετά από ένα πλούσιο μεσημεριανό γεύμα, έμεινε ακόμα πολύ φαγητό στα πιάτα που δεν μπορούσαν να φάνε οι δυο τους. 

Ο ιδιοκτήτης του εστιατορίου ήρθε στο τραπέζι για να ελέγξει αν όλα είναι εντάξει. Η κυρία τον ρώτησε τι χρωστάνε, και εκείνος της απάντησε 88,00€. Του έδωσε 100.00€ και του είπε να κρατήσει τα ρέστα.

Αυτή η ιστορία φαίνεται αρκετά φυσιολογική για τον ιδιοκτήτη ενός πολυτελούς εστιατορίου, αλλά όχι για τη γιαγιά που πουλάει σκόρδα.

Το ερώτημα είναι:

Γιατί επιδεικνυόμαστε αλλού αλλά πρέπει πάντα να αποδεικνύουμε τη δύναμή μας στους αδυνάτους;