Η Ελλάδα στην πρώτη θέση της πιο διεφθαρμένης χώρας εντός ΕΕ - 21η Παγκοσμίως!

Το 98% των ερωτηθέντων να υποστηρίζει πως η διαφθορά είναι το πιο διαδεδομένο άθλημα στη χώρα.

Σταθερή στη 37η θέση μεταξύ των χωρών με χαμηλό ρίσκο βρίσκεται η Ελλάδα στον Δείκτη Παγκόσμιας Διαφθοράς 2022, που δημοσιεύτηκε από την Global Risk Profile (GRP).

Σύμφωνα με ανακοίνωση της GRP, πρόκειται για την πέμπτη συνεχόμενη έκδοση του Δείκτη Παγκόσμιας Διαφθοράς, ο οποίος αξιολογεί τα επίπεδα διαφθοράς (corruption) και οικονομικού εγκλήματος (white-collar crimes) παγκοσμίως η Νορβηγία κατέλαβε φέτος την κορυφή του Global Corruption Index. Τέσσερις Ευρωπαϊκές χώρες έπονται της Νορβηγίας στη φετινή λίστα: Φινλανδία (2η), Σουηδία (3η), Δανία (4η), Εσθονία (5η).

Η Ελλάδα αποτελεί χώρα χαμηλού ρίσκου, ευρισκόμενη στην 37η θέση και κατατάσσεται 21η στην υποκατηγορία που αφορά το Οικονομικό Έγκλημα. Η συνολική βαθμολογία της χώρας επηρεάζεται από τη χαμηλή επίδοση που καταγράφει έναντι της Διαφθοράς (θέση 53 στην αντίστοιχη υποκατηγορία).

Η διαφθορά υπονομεύει την εμπιστοσύνη των πολιτών στο δημοκρατικό πολίτευμα, θίγει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα και αποτελεί εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη και την επιχειρηματικότητα. Πρόκειται για ένα φαινόμενο που εμφανίζεται τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα, ενώ έχει διεισδύσει σε όλες τις εκφάνσεις της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής. Οι διωκτικές αρχές και η ποινική δικαιοσύνη δεν αποτελούν εξαίρεση, καθώς αποτελούν δύο θεσμούς που, ενώ ανήκουν στον σκληρό πυρήνα του κράτους, εμφανίζουν φαινόμενα διαφθοράς. 

Έρευνα Εθνικής Αρχής Διαφάνειας: Η Δικαιοσύνη…νοσεί – 7 στους 10 πολίτες θεωρούν πως κυριαρχεί διαφθορά – Κατατάσσεται στην 6η θέση μεταξύ 16 τομέων του δημοσίου βίου

Το 61,7% των πολιτών αντιλαμβάνεται ότι η εκτεταμένη διαφθορά στερεί από τους ίδιους την ισονομία και τις ίσες ευκαιρίες πρόσβασης στο σύστημα υγείας, παιδείας και δικαιοσύνης.

Δεν το λες και «έχω εμπιστοσύνη» στην Ελληνική Δικαιοσύνη. Στο γενικό συμπέρασμα πως πάνω από το 80% των πολιτών σύμφωνα με την Εθνική Αρχή Διαφάνειας, θεωρούν ότι υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς στη χώρα, χαρακτηρίζοντας μάλιστα ότι κυριαρχούν σε πολύ μεγάλο και μεγάλο βαθμό στην καθημερινότητά τους, είναι πολύ ανησυχητικό ότι στην 6η θέση μεταξύ 16 φορέων του δημοσίου βίου για τους οποίους οι πολίτες κλήθηκαν να απαντήσουν εάν διακρίνουν φαινόμενα διαφθοράς, φιγουράρει η Δικαιοσύνη. Την έρευνα έκανε η GPO για την Εθνική Αρχή Διαφάνειας.

Ειδικότερα, το 66,7% χαρακτήρισε μεγάλο και πολύ μεγάλο το πρόβλημα διαφθοράς στη Δικαιοσύνη, με το 29,1% να απαντά πως είναι μέτριο ή μικρό και μόλις το 2% ότι δεν υπάρχει.

Στην πρώτη πεντάδα των «πρωταθλητών» της διαφθοράς, πριν τον τομέα της Δικαιοσύνης, κατατάσσουν οι πολίτες τα ΜΜΕ, την πολιτική, την πολεοδομία, το δημόσιο τομέα και τις δημόσιες υπηρεσίες, καθώς και την Αυτοδιοίκηση.

Είναι διεφθαρμένοι οι θεσμοί ή είναι διεφθαρμένοι οι πολίτες; 

Ο ψηφοφόρος δεν ενδιαφέρεται για τη διαφθορά και τη διαπλοκή. 

Λεκτικά την καταδικάζει. 

Στις δημοσκοπήσεις τάσσεται εναντίον της διαφθοράς και των διεφθαρμένων. 

Στην πράξη όμως, την ώρα που θα δώσει την ψήφο του, δίνει τα διαπιστευτήρια του καλού πελάτη. 

Δεν τον ενδιαφέρει αν δίδει την ψήφο του σε διεφθαρμένο πολιτικό ή κόμμα της διαφθοράς. Αντίθετα, δίνει την ψήφο του εκεί που νομίζει ότι θα ωφεληθεί και ο ίδιος από μια δραστηριότητα διαπλοκής και διαφθοράς. Να πάρει και ο ίδιος λίγα ψίχουλα. Είτε ένα ρουσφέτι, μία άδεια παράτυπη, ένα διορισμό χωρίς αξιοκρατία. Και στις δημοσκοπήσεις θα δηλώσει εμφαντικά ενάντια στη διαφθορά και τους διεφθαρμένους.

Σε πολλούς επικρατεί η άποψη ότι οι πολιτικοί, γενικώς, είναι διεφθαρμένοι. Όλοι οι πολιτικοί, χωρίς εξαιρέσεις. Αυτή, όμως, είναι μια σχετικά ανήθικη γενίκευση. Γιατί όλοι ξέρουν και αναγνωρίζουν, πως υπάρχουν και πολιτικοί έντιμοι και με ήθος. Αλλά όταν προσπαθούμε να πούμε ότι είναι όλοι οι ίδιοι, ίσως προσπαθούμε να κρύψουμε ή να δικαιολογήσουμε και τις δικές μας ευθύνες για την ανάπτυξη της διαπλοκής και της διαφθοράς. Το σίγουρο είναι πως έχουμε ζήσει αρκετές πολιτικές αναμετρήσεις και εκλογικές διαδικασίες μέχρι σήμερα, έχουν κυβερνήσει ή έχουν συμμετάσχει στη διακυβέρνηση του τόπου σχεδόν όλα τα πολιτικά κόμματα με ένα βασικό στοιχείο να χαρακτηρίζει όλες τις κυβερνήσεις: αλλαγή σκυτάλης στον προεδρικό θρόνο και αλλαγή πλεύσης, νέα πολιτική διαδρομή με πιθανή ημερομηνία λήξης το τέλος της πενταετίας.

Η κατάταξη, κυρίως όσον αφορά στη Δικαιοσύνη, είναι εξόχως ανησυχητική, παρότι πιθανότατα αναμενόμενη. Κι αυτό έχει να κάνει με δυο παραμέτρους:

-Την παγιωμένη αντίληψη των πολιτών ότι έχουν χαμηλές προσδοκίες από τη Δικαιοσύνη, ως αποτέλεσμα της κατασυκοφάντησής της (δικαίως ή αδίκως) και της εργαλειοποίησής της από τις πολιτικές δυνάμεις ανάλογα με τη θέση που βρίσκονται και κυρίως με την άποψη ή το συμφέρον τους. 

Ζημία κάνουν και τα ΜΜΕ σε πολλές περιπτώσεις (1α στην κατάταξη για τη διαφθορά στις απόψεις των πολιτών) που επιλέγουν τον εύκολο λαϊκισμό αντί της προσπάθειας να εξηγήσουν ακόμα και με αντιδημοφιλή τρόπο, τις διαδικασίες που πρέπει να ακολουθεί ένας δικαστής και δεν ταυτίζονται με τους χρόνους της επικαιρότητας. Αυτή η αντίληψη είναι ξεκάθαρα άδικη για τη συντριπτική πλειοψηφία των δικαστικών λειτουργών που μοχθούν και έχουν μοναδική αφετηρία τη συνείδησή τους.

Δεύτερη και προφανώς σοβαρότερη, τις αφορμές που έχει δώσει κατά το παρελθόν (και στο παρόν) η ίδια η Δικαιοσύνη με σφιχταγκαλισμούς με την πολιτική εξουσία, αποφάσεις που είναι αναντίστοιχες με το ύψος των περιστάσεων και τις καθυστερήσεις που κατατείνουν να γίνουν σημείο αναφοράς και αρνησιδικία.

Σε κάθε περίπτωση όμως η κατάσταση προφανώς και δεν είναι καλή. Και το βασικότερο, ως θεμέλιο δημοκρατικής εξέλιξης, πρέπει να αποκατασταθεί η εμπιστοσύνη των πολιτών στη Δικαιοσύνη. Είναι ο μόνος τρόπος. 

Ας πράξει η πολιτεία, αλλά κυρίως οι δικαστές επ’ αυτού. 

Το οφείλουν στο θεσμικό τους ρόλο…

Ένα σύστημα που λειτουργεί και το οποίο διοικείται από επαρκείς σε γνωστικό επίπεδο και ηθικά αδιάβλητους δικαστικούς λειτουργούς δεν θα μπορούσε να επιτρέψει να μαφιοζοποιηθεί το κράτος, να μένουν ατιμώρητοι για τα εγκλήματά τους οι πολιτικοί απατεώνες και οι μιζαδόροι, και να φτάσει η πατρίδα μας να χρωστά 393,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Μόνο με μια Δικαιοσύνη που σιωπά και απουσιάζει από τις κρισιμότερες υποθέσεις θα μπορούσε να φτάσει το κράτος στο χάλι όπου βρίσκεται σήμερα.