Τότε, οι εγγράμματοι στο Σούλι ήταν σπάνιο είδος και το χαρτί δυσεύρετο.
Σημειώσεις σε θρησκευτικό βιβλίο στο ΣούλιΗ καθημερινότητα χρησιμοποιούσε το αρβανίτικο ιδίωμα ως ομιλία. Σημειώσεις γινόντουσαν και στο περιθώριο κάποιου βιβλίου. Η σπανιότητα του χαρτιού και πολύ περισσότερο του βιβλίου, καθιστούσε αναγκαίες τις σημειώσεις ακόμα και στα περιθώρια ενός εκκλησιαστικού βιβλίου, ίσως και στα περιθώρια Ευαγγελίου.
"εμπάϋτε μεντ γκουστ μουαγ ελερε παρε ντιάλε δημητριος βαρηζ Γιανο Σουλο πη ρεχατ(παρακάτω λέξη δισανάγνωστη) εν ετοι 775" "Κάνω θύμηση Αύγουστος μήνας πρώτου παιδιού απογόνου Γιάννη Σούλου "αγαλιάζουμε" (είμαστε άνετοι) εν έτοι 1775".
Ακόμη μία σημείωση στο ίδιο βιβλίο. Πιθανόν Ευαγγέλιο:
Εδώ γράφει απ΄ ευθείας στα ελληνικά, για γέννηση άλλου παιδιού. Τα συναισθήματά του τα γράφει όμως στο αρβανίτικο ιδίωμα. Χρησιμοποιώ την ορθογραφία του πρώτυπου:
Σούλιον 1794 απριλιου 20 ης ορες 4 του νυχτώς εγενηθοι ο Γιανο μητζο Σουλο της φαρας τον θανασατον γκεζονεμ εμαδε. (Απόδοση των αρβανίτικων λέξεων: Χαίρομαι τα μέγιστα)
Επειδή "Εθνικόν το αληθές".
Και επειδή πολλές φορές στρατεύονται και διάφοροι με "μεγάλο βιογραφικό" για να ομιλούν ώρες ή να γράφουν ολόκληρα "σεντόνια" για να κάνουν το "κρέας, ψάρι" η αλήθεια δεν χρειάζεται τόνους χάρτου ή πολλά λίτρα μελάνης!
*Πολλά από τα "ε" στις αρβανίτικες λέξεις είναι άηχα (όπως στην Γαλλική)
Του Σωτήρη Λ. Δημητρίου
0 Σχόλια