Τα πράγματα είναι απλά, αλλά ολοι οι ηττημένοι της ιστορίας (νομίζουν πως) βρήκαν έδαφος και χώρο για να εκδικηθούν την αποτυχία του συστήματος που ήταν το αντίπαλο δέος της ελεύθερης αγοράς και πήγε άκλαφτο.
Τι συνέβη λοιπόν με την efood;
Η εταιρεία απασχολούσε κάποιους εργαζόμενους. Ωραία;
Ωραια.
Ληγει η σύμβασή τους.
Να το επαναλάβω;
Λήγει η σύμβασή τους.
Τι θα μπορούσε να κάνει η εταιρεία αν ήθελε, δίχως κανένας Τσε του πληκτρολόγιου να πάρει ειδηση και να βγει στις πλατείες της e-πανάστασης (lol);
Μπορούσε πολύ απλά να μην κάνει τίποτα: "εληξε η σύμβαση που είχαμε, ευχαριστούμε, αντίο. "
Η efood όμως, δεν έκανε αυτό.
Τι έκανε;
Τους πρότεινε νέα συνεργασία. Με νέους όρους.
Είναι δυσμενέστεροι αυτοί οι όροι;
Ναι, είναι δυσμενέστεροι.
Παρ'όλα αυτά, τους προτεινε να συνεχίσουν την συνεργασία τους. Δεν είχε καμμια υποχρέωση να τους προτείνει κάτι.
Τι κάνουν οι εργαζόμενοι σε μια ελεύθερη οικονομία;
Αξιολογούν την πρόταση και τους όρους.
Αν κρίνουν ότι τους συμφέρει, υπογράφουν τη νέα σύμβαση που τους προτείνεται.
Αν κρίνουν ότι οι όροι δεν είναι συμφέροντες για αυτούς, απορρίπτουν την πρόταση και βγαίνουν στην αγορά για άλλη εργασία. Στον ίδιο χώρο, ή σε άλλο χώρο.
Καθένας σύμφωνα με τα εφόδια που έχει, καθενας με τα εφόδια που με τον κόπο του και τις προσπάθειές του έχει γεμίσει την φαρέτρα του. Με αυτά, ψάχνει για κάτι άλλο. Αναζητά κάτι που θα τον ικανοποιεί περισσότερο από την πρόταση που του έκανε η efood, σε εταιρεία που την ανταγωνιζεται ή σε εντελώς άλλον τομέα.
Όπου βρει συνθήκες που τις κρίνει καλύτερες για τον ίδιο, πάει εκεί.
Να ξεκινήσεις πόλεμο από τον καναπέ σου γιατί μια ιδιωτική εταιρεία άσκησε ένα αυτονόητο δικαίωμά της - να διαπραγματευτει ξανά με υπαλλήλους της των οποίων η παλιά σύμβαση εληξε- δεν είναι μόνο αστείο, είναι και άλλα.
ΑΝ υποθέσουμε ότι αυτος ο τραγελαφικός "πόλεμος" έχει ουσιαστικό περιεχόμενο και οδηγεί σε ουσιαστικό αποτέλεσμα, ΑΝ το υποθέσουμε αυτό, τι θα ήταν το αποτέλεσμα;
Να κλείσει η efood; Να τους διώξουμε τους Γερμαναράδες;
"Στα τσακιδια efood να μη στεριώσεις πουθενά", που θα'γραφε και καποιος Καρανικας στο φουμπού.
Ωραια, να τους διώξουμε.
Τι θα έφερνε αυτό σαν συνέπεια λοιπόν;
Να χάσουν ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι την δουλειά τους. Όχι αυτοί που έληξε η σύμβασή τους και τους προτάθηκε μια νέα (δυσμενεστερη; ναι, τα είπαμε), αλλά ΟΛΟΙ όσοι εργάζονται για την efood: διανομείς, διοικητικοί, τηλεφωνητες, ΟΛΟΙ.
Τι θα κάνει ο Τσε του πληκτρολογιου;
Α. Θα τους πληρώσει τα μεροκάματα.
Β. θα σφυρίζει ανέμελα και αδιάφορα στον σκοπό του παντιέρα ρόσα.
Εσείς τι από τα δύο λέτε ότι θα κάνει; Ε;
Είναι παλιά ιστορία αυτή.
Άπειρα τα παραδείγματα, αλλά θα υπέθετε κανείς ότι κάτι μάθαμε από την καταστροφή.
Πριν από πολλά χρόνια την ίδια τύχη είχαν οι εργαζόμενοι στα μη κρατικά ναυπηγεία.
Τότε που "για την επανάσταση ρε γαμωτο!" καπελωμενα και καθοδηγούμενα σωματεία έπαιρναν με τις πέτρες τους ιδιώτες επενδυτές.
"Για το δίκιο του εργάτη" κρατούσαν τα ναυπηγεία κλειστά.
Τελικά τα ναυπηγεία φαληρισαν (είχαν άλλωστε τον αθέμιτο ανταγωνισμό του κρατικού ναυπηγείου που χρηματοδοτουνταν αδρά από κρατικό χρήμα - χρήμα δηλαδή που έβγαινε από τους φόρους μας).
Φαληρισαν τα ιδιωτικά ναυπηγεία, ερημωσε η ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη που κάποτε ήταν γεματη ζωη, καταστράφηκαν οικογένειες, αλλά η δουλειά είχε γίνει : είχαν αναδειχτεί οι νέοι ήρωες της εργατικής πρωτοπορίας.
Στα παλιά τους τα παπούτσια αν τελικά η δουλειά χάθηκε εντελώς για όλους τους εργαζόμενους.
Ε και; "Ο αγώνας απαιτεί θυσίες". Φτάνει να είναι των άλλων.
Ειναι λιγάκι αστείο το πως αντιλαμβανομαστε το "ελεύθερη αγορά" στην Ελλάδα. Με αυτό το "ελεύθερη" ζούμε μονίμως σε παρεξήγηση.
Εδώ καθένας νομιζει ότι ελεύθερη αγορά είναι να βάζουν άλλοι τα κεφάλαια αλλα να αποφασίζουμε αλλοι γι αυτά, για το πως και για το τι. Όμορφα θα ήταν ε;
Εσύ θα το έκανες αυτό στην επιχείρησή σου; Όχι βέβαια!
Ποιος όμως θα το έκανε αυτο στην δική του; ΚΑΝΕΙΣ.
ΟΎΤΕ αυτοί που θέλουν να το επιβάλλουν για τις επιχειρήσεις των άλλων!
Στα τσακιδια λοιπόν η efood. Στην τελική, μην μας τα πρήζουν οι Γερμαναράδες, γιατί έχουμε την λύση : κάνουμε ένα κρατικό e-food και venceremos γατάκια.
Οκ...Θα παραγγέλνεις φαγητό το Σάββατο και θα σου έρχεται την Τρίτη. Παγωμένο, μίζερο και τελικά πιο ακριβό.
Αν παραπονεθείς, συνάδελφος θα σου απαντήσει ενοχλημένος πως ο συνάδελφος "κάνει ο, τι μπορεί και πάλι καλά και στην τελική τρωγε και σκάσε. "
Αυτήν την efood θέλουμε!
Τώρα κάποιος καλόπιστος (μόνο αυτοί με νοιαζουν, τους γραφικούς Τσε δεν τους βλέπω) θα ρωτησει: "ωραία, δηλαδή να τα δεχόμαστε όλα και να μην μιλάμε;"
Οχι ασφαλώς.
Να μιλάμε.
Να ζητάμε καλύτερες συνθήκες για τους εργαζόμενους, καλύτερα μεροκάματα, καλύτερη ασφάλιση. Οτιδήποτε. Πάντα υπάρχει έδαφος για το καλύτερο, πόσο μάλλον στην Ελλάδα που βρισκόμαστε πιο κοντά στο χειρότερο.
Να μιλάμε λοιπόν, αλλά να μιλάμε γνωρίζοντας τι λέμε και τι θέλουμε.
Να μιλάμε και να διεκδικούμε σύμφωνα με τον νόμο.
Να χαλάμε τον κόσμο αν και όταν κάτι έρχεται έξω από την νομοθεσία, να πλήξει κάποιον.
Στην περίπτωση της efood, τίποτα δεν έγινε έξω από την νομοθεσία.
Και το πιο σημαντικο: να μιλάμε, να φωνάζουμε, να διεκδικούμε γνωρίζοντας ότι αναφερόμαστε σε συνθήκες ελευθερης αγοράς. Γνωρίζοντας ότι είμαστε ευλογημένοι να ζούμε σε συνθήκες ελευθερης αγοράς.
Αν οι Τσε έχουν άλλη άποψη, παρακαλώ να μας υποδείξουν το άλλο μοντέλο, το πιο ανθρώπινο. Έτσι, για να ξεκαρδιστουμε λίγο.
Και τέλος, να φίλοι μου ο θρίαμβος του κόσμου που με πλεονασμα αχαριστιας αναθεματιζουμε: δεν μας (σας) αρέσει η efood;
Θέλουμε να την πολεμήσουμε, να την κλείσουμε, να την διώξουμε ή έστω να της κάνουμε ζημιά και να την τρομάξουμε για λόγους σωστούς ή λάθος, δίκαιους ή άδικους, σοβαρούς ή απόλυτα γελοίους;
Οριστε γίνεται, έγινε!
Δεν θέλουμε την efood; Την καταγγελουμε ανοιχτά και δημόσια και διαλέγουμε μιαν άλλη.
Δεν γουστάρουμε την efood; Πάμε στον ανταγωνιστή της.
Ακόμα και αυτήν την ελευθερία, τούτος ο κόσμος μας την προσφέρει. Τούτος, ο πιο ανθρώπινος. Κανένας άλλος!
Καλή όρεξη...
0 Σχόλια