Πιστεύεις δεν πιστεύεις στον Θεό, μια ανατριχίλα την νοιώθεις...

Θά ‘ρθει μιά μέρα ποὐ τά δέντρα θά μισήσουν τήν ἀχαριστία τῶν ἀνθρώπων καί θά σταματήσουν να παράγουν ἴσκιο, θροΐσματα κι ὀξυγόνο. Θά πάρουνε τίς ρίζες τους καί θά φύγουν. Μεγάλες τρύπες θά μείνουνε στη γῆ ἐκεῖ που ἦταν πρίν τά δέντρα. 

 Ὅταν οἱ ἄνθρωποι καταλάβουνε τί ἔχασαν, θά πᾶνε καί θά κλάψουνε πικρά πάνω ἀπ’ αυτές τις τρύπες. Πολλοί θά πέσουνε μέσα. Τα χώματα θά τούς σκεπάσουν. Κανείς δέν θά φυτρώσει από αυτούς τούς αχάριστους ανθρώπους, κανείς δέν θά μπορεί νά δώσει ότι έδιναν τά ευλογημένα αυτά δενδράκια τού Θεού…. 

Αγ.Κοσμάς ο Αιτωλός...