Τι λέει η "Σύμβαση του Οβιέδο" για την υποχρεωτικότητα των εμβολιασμών;

Βγαίνουν οι νομομαθείς (λέμε τώρα...) και λένε ότι η Σύμβαση του Οβιέδο (Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του ατόμου σε σχέση με τις εφαρμογές της βιολογίας και της ιατρικής - Σύμβαση για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα και τη Βιοϊατρική, ν. 2619/1998, ΦΕΚ Α'132/1998) απαγορεύει δια ροπάλου την ιατρική επέμβαση χωρίς την συναίνεση του ασθενούς.

Πράγματι, η σύμβαση στο άρθρο 5 "Γενικός Κανόνας" ορίζει ότι:

«Επέμβαση σε θέματα υγείας μπορεί να υπάρξει μόνον αφού το ενδιαφερόμενο πρόσωπο δώσει την ελεύθερη συναίνεσή του, κατόπιν προηγούμενης σχετικής ενημέρωσής του. Το πρόσωπο αυτό θα ενημερώνεται εκ των προτέρων καταλλήλως ως προς το σκοπό και τη φύση της επέμβασης, καθώς και ως προς τα επακόλουθα και κινδύνους που αυτή συνεπάγεται. Το ενδιαφερόμενο πρόσωπο μπορεί ελεύθερα και οποτεδήποτε να ανακαλέσει τη συναίνεση του.»

Πρώτον: Η διάταξη αυτή αναφέρεται στην ιατρική επέμβαση (και ο εμβολιασμός είναι πράγματι μια τέτοια επέμβαση) και απαγορεύει την πραγματοποίησή της χωρίς την συναίνεση του ατόμου, αλλά δεν απαγορεύει οπωσδήποτε την θέσπιση κινήτρων ή αντικινήτρων ή και επιβολή περιορισμών και κυρώσεων στο άτομο που δεν δίνει την συναίνεσή του. Κατά την διάταξη, δεν επιτρέπεται να βάλεις κάτω κάποιον και να τον εμβολιάσεις με το ζόρι, αλλά καθόλου δεν ασχολείται με το αν θα του απαγορεύσεις να μπαίνει σε μπαρ ανεμβολίαστος ή να δουλεύει στο σύστημα υγείας.

Δεύτερον και πιο σημαντικό. Η ίδια η Σύμβαση, στο άρθρο 26 "Περιορισμοί δικαιωμάτων", στο οποίο ΚΑΝΕΝΑΣ από τους παραπάνω νομομαθείς δεν αναφέρεται, ίσως γιατί δεν διάβασαν την Σύμβαση μέχρι το τέλος, ορίζει ότι:

«1. ∆εν τίθενται περιορισμοί στην άσκηση των δικαιωμάτων και προστατευτικών διατάξεων της παρούσας Σύμβασης πλην όσων ορίζονται δια νόμου και είναι αναγκαίοι σε μια δημοκρατική κοινωνία προς το συμφέρον της δημόσιας ασφάλειας, την πρόληψη του εγκλήματος, την προστασία της δημόσιας υγείας ή την προστασία των δικαιωμάτων και ελευθεριών των άλλων. 2. Οι κατά την προηγούμενη παράγραφο περιορισμοί δύνανται να μην εφαρμόζονται ως προς τα άρθρα 11, 13, 14, 16, 17, 19, 20 και 21.»

Δηλαδή, για να το κάνουμε λιανά, για τους λόγους που αναφέρονται στην παρ. 1 του άρθρου 26, επιτρέπεται ακόμη και η ενέργεια της ιατρικής πράξης χωρίς την συναίνεση του ατόμου.

Κάτι τέτοιο, άλλωστε, υποστηρίζω ότι δεν απαγορεύεται ούτε από το Σύνταγμα, ούτε από καμιά άλλη Διεθνή Σύμβαση κλπ. Βέβαια, για την διενέργεια εμβολιασμού με φυσικό εξαναγκασμό οι απαιτούμενες προϋποθέσεις είναι τέτοιες που την καθιστούν εξαιρετικά απίθανο ενδεχόμενο, αλλά δεν την αποκλείουν σε ακρότατες συνθήκες. Ας πούμε, είναι εύκολο να πεις σ' έναν γιατρό "ή εμβολιάζεσαι ή απολύεσαι". Αλλά τι θα πεις σ΄ έναν φυλακισμένο, όταν πχ υπάρχουν συνθήκες πανδημίας μιας εξαιρετικά μεταδοτικής και 100% θανατηφόρου νόσου για την μετάδοση της οποίας αρκεί ο απλός συγχρωτισμός για ελάχιστο χρόνο με φορείς; "Ή εμβολιάζεσαι ή απολύεσαι"; Ούτε εγώ δεν θα εμβολιαζόμουν. Ή στον αξιωματικό που βρίσκεται σε πολεμικό μέτωπο; "Πάρε δεκαπενθήμερη άδεια και απομονώσου σ' ένα ρηζόρτ, μην κολλήσουν οι φαντάροι έμπολα και δεν προλάβουν να σκοτωθούν από σφαίρα";

Είναι γελοίο πια το πώς ο καθένας αισθάνεται ότι διαβάζοντας σε μια ανάρτηση ενός ξυλοσχίστη μισό άρθρο μιας συνθήκης που μέχρι χθες αγνοούσε την ύπαρξή της (και την ύπαρξη της πόλης του Οβιέδο μην σου πω) μπορεί να γράψει κι αυτός μια γνωμοδότηση και να την τρίψει στην μούρη του σαπρήμ του κωρτ, του ΣτΕ, του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου και κάθε σοβαρού ανθρώπου που διαβάζει λίγο παραπάνω πράγματα από ανοησίες σε ανορθόγραφες αναρτήσεις.