Ο νομικός κόσμος χαιρετά τον όρο συνεπιμέλεια ως έννοια γενικώς.
Η συνεπιμέλεια δεν μπορεί, όμως, να εισάγεται ως αναγκαστικό δίκαιο, αλλά πρέπει να κρίνεται κατά περίπτωση. Σε Ευρώπη και Αμερική υφίσταται ως έννοια, πλην, όμως δεν υπάρχει υποχρεωτικότητα (εξαιρείται η Γαλλία, όπου όμως και εκεί ο φυσικός δικαστής επικυρώνει ή όχι την συνεπιμέλεια).
Ο ρόλος του φυσικού Δικαστή υποβαθμίζεται και έρχεται πλέον ως θεραπεία και οχι ως πρόληψη. Επίσης, η έννοια αυτή μπορεί να χρησιμοποιηθεί απο γονείς καταχρηστικά, ενώ είναι ακατάλληλοι, προκειμένου να μην καταβάλουν διατροφή.
Ο νόμος χρήζει τροποποίησης ως προς την οριστική καταδίκη για ενδοοικογενειακή βία κατά το άρθρο 1532 ΑΚ, καθόσον έρχεται σε αντίθεση με την σύμβαση των δικαιωμάτων του Παιδιού του ΟΗΕ, την σύμβαση της Κωνσταντινουπόλεως και της με αριθμό 2012/29 οδηγίας της ΕΕ, που μιλούν ξεκάθαρα για σαφείς ενδείξεις βίας.
Χρήζει αποσαφήνισης το άρθρο ως προς το μαχητό τεκμήριο 1/3 της επικοινωνίας με τον γονέα που δεν διαμένει το τέκνο. 1/3 με ποια κριτήρια;
Είναι θετική η δημιουργία οικογενειακών δικαστηρίων με δικαστές εξειδικευμένους.
0 Σχόλια