Ο Ἠλίας Βενέζης, στήν «ΩΡΑ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ»έγραψε , «Ανήκουμε σ’ἕναν τόπο, πού ἡ μοίρα του εἶναι νά πληρώνει τήν κίνηση τῆς ἱστορίας τοῦ κόσμου μέ πόνο καί αἷμα. Ἀπό γενιά σέ γενιά, ἀπό χρόνους πανάρχαιους ἔρχονται οἱ μνῆμες τοῦ καιροῦ, τά παραμύθια καί τά δάκρυα.
Οἱ μητέρες γιά ν’ἀποκοιμήσουν τά παιδιά τους δέν ἔχουν νά τούς λένε παραμύθια χαρᾶς, γιά πουλιά καί γιά δάση. Τούς λένε γιά ἀραπᾶδες καί γιά κουρσάρους, γιά σφαγές καί γιά πείνα. Τά τραγούδια μας ἔχουν τόν αὐστηρό ρυθμό τῆς πικρῆς μας μοίρας καί τά πουλιά καί τά δέντρα μιλοῦν στά τραγούδια μας, ὄχι γιά ν’ἀλαφρώσουν τήν καρδιά μας, μά γιά νά μᾶς θυμίσουν, εἴμαστε ἕνας λαός μνήμης. Αὐτό εἶναι ἡ πηγή τῆς λύπης καί τῆς περηφάνειας μας.
Πηγή κι αὐτή τῆς ἄλλης μας δύναμης, τῆς ἀδάμαστης θέλησης πού μᾶς σπρώχνει νά μή γονατίσουμε, νά σημωκόμαστε πάντα ὄρθιοι, ὅσο βίαιοι κι ἄν εἶναι οἱ ἄνεμοι, ὅσο ἄγρια κι ἄν εἶναι ἡ θύελλα. Κάθε κομμάτι γῆς πού πατᾶμε, κάθε δέντρο, κάθε βουνό, κάθε πέτρα, κάθε κᾶβος -ὅλα ἔχουν νά ποῦν γιά μεγαλεῖο καί γιά δάκρυα.
Περνοῦν ἀπό μητέρα σέ μητέρα, ἀπό πάππο πρός πάππο, φαντάσματα καί παραμύθια, περνοῦν στούς ἁπλούς ἀνθρώπους τῆς γῆς καί τῆς θάλασσάς μας- κι εἶναι αὐτό πού τούς δίνει τήν ἴσια ματιά, τή λίγο θλιμμένη, τή γεμάτη ἀξιοπρέπεια κι ἐγκαρτέρηση».
Πράγματι, εἴμαστε ἕνας λαός μνήμης. Αλλά θα συνεχίσουμε να είμαστε; Ποιος μιλά ποια γιά τήν 29η Μαΐoυ τοῦ 1453; Γιά τή χιλιόχρονη ἔνδοξη βυζαντινή αὐτοκρατορία καί τά αἴτια πού ὁδήγησαν στήν παρακμή της; Ποιος μιλά γιά τή Θεοφρούρητη, τήν Ἑπτάλοφο, τή Βασιλεύουσα, τή Νέα Ρώμη, τήν Κωνσταντινούπολη, τήν Πόλη μας καί τήν Ἁγια-Σοφιά;
Τήν Ἁγιά Σοφιά μας, τό μέγα Μοναστῆρι μέ τά 400 σήμαντρα καί τίς 62 καμπάνες, πού αἰῶνες τώρα παραμένει βουβή, σιωπηλή… Ποιος μιλά γιά τόν παπᾶ πού τελοῦσε τήν ὥρα ἐκείνη Θεία Λειτουργία καί πού τόν ἔκρυψε μέσα του ὁ τοῖχος, γιά νά μή βεβηλώσουν οἱ Τοῦρκοι τ’Ἅγια; Τό ἄχραντο Σῶμα καί τό πολύτιμο Αἷμα τοῦ Χριστοῦ;
Ποιος μιλά γιά τήν Ἁγία Τράπεζά της, πού τή φόρτωσαν οἱ βυζαντινοί σέ πλοῖο καί τή φυγάδευσαν μαζί μέ τ’ ἄλλα ἱερά σκεύη καί τ’ἅγια λείψανα καί τήν πολύτιμη εἰκόνα τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας, κι ὅτι ναυάγησε τό πλοῖο μετά καί βρέθηκαν ὅλα στό βυθό τῆς θάλασσας, πάνω στήν ἄμμο καί τά κοχύλια;
Ποιος μιλά γιά τή θάλασσα πού τά φυλᾶ καλά στά σπλάχνα της, πού ὅσο κι ἄν εἶναι ταραγμένη, στό μέρος ἐκεῖνο εἶναι πάντοτε γαλήνια κι ἥσυχη καί πού κι αὐτή περιμένει τήν ὥρα καί τή στιγμή νά τή βγάλει στήν ἐπιφάνεια καί νά τή στείλει πάλι πίσω στό Βυζάντιο, γιά νά λάμψει καί πάλι ἡ Μεγάλη τοῦ Χριστοῦ μας Ἐκκλησία;
Ποιος μιλά γιά τόν τελευταῖο αὐτοκράτορα τοῦ Βυζαντίου, τόν Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τό μαρμαρωμένο βασιλιά, πού κρυμμένος κι αὐτός σέ μιά ὑπόγεια σπηλιά, κοντά στή Χρυσή Πύλη, περιμένει νά τόν ξαναφέρει στόν κόσμο τῶν ζωντανῶν ὁ ἄγγελος τοῦ Κυρίου, νά πάρει τό σπαθί του καί νά διώξει τούς ἀλλόπιστους ἀπό τήν Πόλη καί τήν Ἁγια-Σοφιά;
Ποιος μιλά γιά τά ψάρια τοῦ καλόγερου στό Μπαλουκλί, πού δέν πίστεψε πώς πῆραν τήν Πόλη οἱ ἐχθροί, παρά μόνο σάν εἶδε τά μισοτηγανισμένα ψάρια νά πηδοῦν ζωντανά ἀπό τό τηγάνι στό ρυάκι καί νά κολυμποῦν καί πώς κι αὐτά προσμένουν ἕναν ἄλλο καλόγερο, σάν νά ἐλευθερωθεῖ ἡ Πόλη νά ἔρθει νά τά ἀποτηγανίσει;
Ποιος αναφέρει τό Χρονικό τοῦ Φραντζῆ, ὁ ὁποῖος τόσο γλαφυρά, ἀλλά καί συγκινητικά περιγράφει τίς τελευταῖες ὧρες τῆς Βασιλεύουσας καί διασώζει τόν τελευταῖο λόγο τοῦ Αὐτοκράτορα, πού καλεῖ νά πολεμήσουν γιά τά τέσσερα ἀγαθά, πρῶτα γιά τήν πίστη καί τήν εὐσέβειά μας, δεύτερο γιά τήν πατρίδα, τρίτο γιά τό βασιλιᾶ καί τέταρτο γιά τούς συγγενεῖς καί τούς φίλους μας, τό βλέπετε ὁλοφάνερα πώς κινδυνεύουμε νά τά χάσουμε ὅλα;
Ξέχασαν οἱ δάσκαλοι νά μιλήσουν γι’ αὐτά στά παιδιά μας;
Δέν βρίσκεις αναφορές πουθενά στίς χιλιάδες σελίδες τῶν σχολικῶν μας βιβλίων Μόνο κάποιοι κρατοῦν ζωντανή στή μνήμη τῶν παιδιῶν μας τήν Πόλη τῶν ὀνείρων μας και τά λόγια τοῦ ποιητῆ: «Τή Βασιλεύουσα δέ χάσαμε, τήν Πόλη μας καί τόν μαρμαρωμένο Βασιλιᾶ μας, ζεῖ, βασιλεύει πάντα ἐδῶ, στή σκέψη μας καί στήν καρδιά μας»!
Εμείς εδώ φυλάμε την κερκόπορτα...
Κρατάμε ζωντανά στή μνήμη καί τήν καρδιά ὅ,τι εἶχε ὁ ἑλληνισμός, ὅ,τι ἔχασε, ὅ,τι τοῦ πρέπει! Ἀντιστεκόμαστε στίς δυνάμεις πού θέλουν νά ξεριζώσουν ὅ,τι καλύτερο καί ἱερότερο ἔχουμε μέσα μας, τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα μας!
Γιά νά νιώθουν καί τά δικά μας παιδιά μέσα στά σπλάχνα τους χαλασμό, γιατί γιά μᾶς, ὅλους ἐμᾶς, εἶναι τιμή μας πού εἴμαστε ἀπόγονοι μαρτύρων, μέσα μας ρέει «Ἡρώων Αἷμα»!
0 Σχόλια