Έναν Άγιο ο καθένας μας είχαμε όσοι μεγαλώσαμε σε αλάνες στην δεκαετία του '80 και του '90

Ναι ρε φίλε... Μπορεί να γυρίζαμε σπίτι μετά από πετροπόλεμο και να χρειάζονταν 30 ράμματα για να κλείσουν οι πληγές μας, μπορεί να γυρίζαμε φορώντας ένα παπούτσι στο πόδι, μπορεί να κουτρουβαλιαζόμαστε σε ρεματιές και βάτα, να πατούσαμε του κόσμου τις πρόκες στις εξερευνήσεις μας στις νεοαναγειρόμενες πολυκατοικίες, ή να σπάγαμε χέρια και πόδια όταν μας πετούσαν "ακόντιο" ανάμεσα στις ακτίνες ενώ τρέχαμε του σκοτωμού με τα ποδήλατα και κάθε είδους αυτοσχέδια "αυτοκινητάκια", αλλά επιβιώσαμε και πάντα στο τέλος γελούσαμε... Και τώρα που το σκέφτομαι.. ΕΝΑΝ ΑΓΙΟ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΙΧΑΜΕ...

ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΕΙΧΑΜΕ ΤΙΣ ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ ΜΑΣ...!